Główną cechą łączącą prezesów z nominacji Prawa i Sprawiedliwości był totalny brak doświadczenia w kierowaniu najmniejszą choćby firmą prywatną niezależną od polityków. Kownacki to były pracownik NIK, a potem warszawskiego magistratu. Adam Glapiński, były suto odprawiony szef Polkomtela, to towarzysz braci Kaczyńskich jeszcze z czasów Porozumienia Centrum. Biznes zna jedynie z teorii – jako wykładowca SGH oraz były minister, który źle się zapisał w pamięci przedsiębiorców. Chociaż za rezygnację z pracy dla konkurencji zainkasował 600 tys. zł, nie słychać, żeby Polska Telefonia Cyfrowa albo Telekomunikacja Polska zabiegały o jego pozyskanie po okresie karencji.
Czas pokazał również, ile warte były kompetencje Krzysztofa Skóry, byłego prezesa miedziowego giganta – KGHM. Skóra, który do Polskiej Miedzi trafił wprost z fotela skarbnika w gminie Ruja pod Legnicą, po zainkasowaniu odprawy wrócił tam, skąd przyszedł. I to również tylko dzięki poparciu kolegów z PiS – radnych z Lubina, którzy uczynili go wiceprezesem miejskich wodociągów. Zapewne z umową gwarantującą odprawę za zakaz pracy w konkurencji.
W ostatnich dniach personalna karuzela wymiata prezesów i dyrektorów z Telewizji Polskiej. Tylko patrzeć, gdy po upływie terminu karencji o Andrzeja Urbańskiego, panów Siwka, Bochenka, a potem Farfała, o panią Kotecką czy panią Gargas będą się bić Polsat z TVN...