Obawy, że stworzy to zachętę do nadużyć, do wyłudzenia od państwa pieniędzy, wydają się nieuzasadnione. To przecież nie miałaby być darowizna, lecz pożyczka. Choć nieoprocentowana, to jednak trzeba będzie ją zwrócić. Poza tym – banki pożyczały tym, którzy mieli zdolność kredytową, czyli raczej młodym, dynamicznym, nieźle wykształconym. To oni byliby beneficjentami pomocy. Osoby te raczej zrobią wszystko, żeby ponownie zdobyć pracę i pożyczkę od państwa zwrócić.
Ponieważ jest to tylko tania pożyczka, również procedury jej przyznawania powinny być jak najprostsze. Może rzeczywiście lepiej, żeby – jak postuluje poseł Janusz Piechociński z PSL – zajął się tym Krajowy Fundusz Mieszkaniowy niż banki, które każą sobie za wszystko słono płacić, a wysokie ceny uzasadnią skomplikowaniem procedur.
Rząd ocenia, że wsparcie dla hipotecznych dłużników będzie kosztować budżet 300–400 mln zł. To drobna, ale bardzo ważna część ponad 90-miliardowego pakietu antykryzysowego, przywracająca elementarne poczucie bezpieczeństwa kredytobiorcom. Jak wiemy, ten kryzys ma silny komponent psychologiczny; ludzie nawzajem zarażają się lękiem. Przyda się każda, nawet niewielka, pigułka na uspokojenie.