Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Społeczeństwo

Kandydaci z innego świata

Z życia sfer

Rozkręca się wyścig do prezydenckiego fotela i już widać, że największe szanse na zwycięstwo mają kandydaci, którzy w nim nie startują.

Kandydat Cimoszewicz ogłosił, że udział w wyborach w ogóle go nie interesuje i w efekcie od tygodni cieszy się sporym poparciem, chociaż wciąż nie wiadomo, czy jest to poparcie dla jego kandydatury, czy raczej dla jego decyzji, że nie wystartuje. Z kolei kandydat Tusk daje do zrozumienia, że może wystartuje, a może nie, dzięki czemu przewodzi w sondażach i można się spodziewać, że jeśli zimą ostatecznie zrezygnuje, powiększy swoją przewagę nad konkurencją, zwłaszcza nad urzędującym prezydentem, który już pochopnie dał do zrozumienia, że wystartuje, co może ostatecznie przekreślić jego szanse.

W tej sytuacji trudno się dziwić, że kandydaci, którzy mieli pecha i zgłosili się do wyborów, informowali o tym trochę od niechcenia, sygnalizując, że nie będą się przy swoich kandydaturach upierać. Przykładowo, kandydat Olechowski decyzję o przystąpieniu do wyborów ogłosił na ulicy podczas intensywnych opadów śniegu, który z miejsca przysypał jego kandydaturę, czyniąc ją niewyraźną i słabo widoczną, chociaż z drugiej strony – umożliwiając ujrzenie sylwetki tego kandydata na sympatycznym białym tle, co wielu specjalistów uznało za sprytny zabieg propagandowy.

Dla odmiany kandydat Nałęcz, nie mając pełnego zaufania do własnych możliwości wizerunkowych, zaryzykował ciekawy zabieg i zamiast siebie postanowił zaprezentować w swojej kampanii polityków, których z różnych powodów osobiście nie zna lub do których jest mu daleko. W tym celu na billboardach pojawił się w towarzystwie Baracka Obamy, ogłaszając, że z osobą tą nic go nie łączy i nie zamierza się z nią porównywać, a następnie ujawnił, że za patrona swojej działalności pragnąłby mieć Jacka Kuronia, chociaż sam nie jest nikim takim jak Kuroń, „gdyż Kuroń był postacią tak wielką, że nawet nie marzę, by dorosnąć mu do kolan”. Nałęcz podkreśla, że wielu wyborców jest zmęczonych światem obecnej polityki, dlatego on chce być kandydatem spoza tego świata. Pytanie, czy Polacy zdecydują się postawić na kandydata z innego świata, zwłaszcza że Nałęcz nie ujawnia, z jakiego świata przybył, trzymając nas cały czas w niepewności.

Jeśli chodzi o kandydata Szmajdzińskiego, zaproponowanego przez SLD, to podczas publicznych wystąpień stara się on dać do zrozumienia, że ze swoją kandydaturą nie ma nic wspólnego, a w wyborach bierze udział dlatego, że w nocy przyśnił się Aleksandrowi Kwaśniewskiemu. Nie wiemy, co takiego Kwaśniewski zjadł przed położeniem się spać, że przyśnił mu się akurat Szmajdziński, w każdym razie fakt ten potwierdza, że lewica jest wciąż daleka od przebudzenia.

Nawiasem mówiąc, wątek snu w kampanii Szmajdzińskiego stale się przewija, a sam Szmajdziński, stojąc przed kamerami, wygląda jak ktoś, kto przed chwilą został obudzony na zapleczu i marzy tylko o tym, żeby jak najszybciej znowu się położyć.

Na lewicy panuje niepokój, bo nikt nie wie, co się Szmajdzińskiemu śni, ale nawet najwięksi optymiści przyznają, że jest mało prawdopodobne, żeby śniła mu się prezydentura.

Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Kraj

Przelewy już zatrzymane, prokuratorzy są na tropie. Jak odzyskać pieniądze wyprowadzone przez prawicę?

Maszyna ruszyła. Każdy dzień przynosi nowe doniesienia o skali nieprawidłowości w Funduszu Sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry, ale właśnie ruszyły realne rozliczenia, w finale pozwalające odebrać nienależnie pobrane publiczne pieniądze. Minister sprawiedliwości Adam Bodnar powołał zespół prokuratorów do zbadania wydatków Funduszu Sprawiedliwości.

Violetta Krasnowska
06.02.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną