Ryszard Kalisz to nasz ulubieniec, człowiek z wielkim sercem po lewej stronie, dlatego wiadomość, że Ryśka wyrzucili z SLD, wywołuje oburzenie. To prawda, wyrzucenie wisiało nad Ryśkiem od dawna, zarzucano mu utratę kontaktu z partyjnymi dołami i partyjną górą, nie rozumiano jego śmiałej koncepcji zasypywania podziałów na lewicy poprzez działanie w dwóch ugrupowaniach naraz. Z niepokojem obserwowaliśmy, jak siły wyrzucające Ryśka zdobywają przewagę i krzepną, zwłaszcza w osobie posłanki Senyszyn i posła Napieralskiego, który Ryśka nie lubi, bo Rysiek znacznie lepiej się na jego tle prezentuje oraz ma dużo pieniędzy i złotego Jaguara. Ma też sympatyczną ludzką twarz, której Napieralski nie posiada, a także – w odróżnieniu od piskliwej posłanki Senyszyn – umie przemówić normalnym ludzkim głosem.
Niektórzy już zastanawiają się, w jakim kierunku po wyrzuceniu Ryśka pójdzie współczesna lewica, jak zmienią się tabloidy i programy telewizji śniadaniowej. W końcu nawet ludzie niechętni Ryśkowi muszą przyznać, że jest on politykiem o szerokim potencjale, bardzo przez siebie cenionym, z zainteresowaniem i sympatią wsłuchującym się w to, co mówi. Politykiem pragnącym być wszędzie tam, gdzie tylko da się wejść, i uparcie zabiegającym o to, aby jego głos był słyszalny we wszystkich programach radiowych i telewizyjnych. Być może dlatego od lat jest bezpardonowo oskarżany o to, że jest celebrytą i epatuje Jaguarem.
Oczywiście są to opinie krzywdzące, bo – jak Rysiek wyjaśnił w radiu TOK FM – Jaguara kupił nie po to, żeby epatować, ale „żeby prowokować ludzi takich jak niektórzy publicyści” i pokazać, „że życie nie zawsze musi być szare, bure, że można mieć trochę fantazji w codziennym życiu”.