Szczepan Twardoch w rozmowie z „Tygodnikiem Powszechnym” nie przebiera w słowach: „Po 25 latach wolności w Polsce zamiast państwa mamy nowotwór, który rozrasta się tam, gdzie nie jest potrzebny, a znika z miejsc, gdzie jest niezbędny. (…) Żyjemy i żyć będziemy w syfie. (…) To nie jest wina zaborców, komunizmu, Jałty. To Polska zrobiła sama ze sobą. (…) Wszyscy kochają »Polskę« jako ideę, jednocześnie nienawidząc jej ziemskich realizacji”.
Prof. Małgorzata Szpakowska w „Dużym Formacie” radzi dzisiejszym młodym: „Życie w kraju, który jest mocno niedorobiony, to też jest jakaś szansa. I zależnie od tego, jakie będzie nasze nastawienie, albo coś z tym, na miarę swoich sił, zrobimy. Albo nie. Ale próbować trzeba. Być może uznamy w końcu, że nic się nie da zrobić. Wtedy ewentualnie można spieprzać na koniec świata. Ale to też nie jest żadna gwarancja szczęścia”.
W „Magazynie Świątecznym GW” rozmowa z historykiem idei Marcinem Królem, który określa siebie jako „skrajnego pesymistę”: „Zapomnieliśmy, co to jest prawdziwa polityka. Ona nie polega na administrowaniu rzeczywistością przez ekspertów, ale na podejmowaniu decyzji niepewnych. Polityka to sfera ryzyka. Gdy trzeba na coś postawić, ale bardziej kierując się nosem, intuicją”.
Walczący z „ateizacją Polski” poseł PiS Andrzej Jaworski w rozmowie z „Gazetą Wyborczą”: „Nie ma większego obłudnika niż minister kultury Bogdan Zdrojewski. Udaje, że stoi na straży moralnych wartości, a podległe mu Centrum Sztuki Współczesnej pokazuje turlającego się po średniowiecznym krzyżu zboczeńca ekshibicjonistę”.