W numerze 36. opublikowano artykuł Joanny Podgórskiej „Zbyt zwykły wypadek”, będący fragmentem jej najnowszej książki „Prokurator. Kobieta, która się nie bała” (Znak Literanova). Ważnym wątkiem tej książki jest śmierć prof. Waleriana Pańki, wybitnej postaci Solidarności i byłego prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Jest tam też powołanie się na moją osobę. Sądzę więc, że czytelników zainteresują moje działania w sprawie wyjaśnienia okoliczności śmierci profesora w 1991 r.
Walerian Pańko był dla mnie osobą szczególnie ważną, wzorem odwagi. Od pierwszych chwil Solidarności, aż do „podstolika” samorządowego przy Okrągłym Stole i prac nad ustawą samorządową ściśle współpracowaliśmy. To on, gdy odchodził do NIK, skłonił mnie do kandydowania do Sejmu, aby pomóc dokończyć rozpoczętą przy jego udziale reformę samorządową. Jest więc jasne, jakim ciosem była dla nas, przyjaciół na Uniwersytecie Śląskim, tak nagła, tragiczna śmierć i jak bardzo osobiście chciałam wyjaśnienia wszystkich jej okoliczności.
Już jako rzecznik praw obywatelskich, na wniosek VII Forum Środowisk Akademickich NSZZ Solidarność, zleciłam na nowo szczegółowe rzetelne zbadanie akt sprawy w poszukiwaniu możliwości ewentualnego złożenia kasacji od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim, zamykającego sprawę jako wypadek drogowy. Ponieważ byłam zaangażowana w to emocjonalnie – ze względu na bliską współpracę ze zmarłym – dla zapewnienia pełnego obiektywizmu postępowania powierzyłam nadzór nad analizą I zastępcy RPO. Niestety, mimo wszelkiej staranności nie udało się ustalić podstaw do kasacji – na skutek m.