AGNIESZKA SOWA: – Polska jest jedynym krajem w Unii Europejskiej, w którym wzrasta umieralność z powodu raka piersi.
TADEUSZ PIEŃKOWSKI: – To prawda, we wszystkich państwach Europy spada, a u nas rośnie. W dodatku do 2012 r. współczynniki umieralności z powodu raka piersi i u nas malały. Nie tak szybko jak w krajach, do których aspirujemy, ale jednak malały. Informacja o wzroście umieralności jest tragiczna. Powszechnie rak piersi jest uznawany za chorobę przewlekłą, którą się dobrze leczy. I z którym chore mogą żyć długo, bez specjalnych dolegliwości, nawet jeśli mają nawrót choroby czy przerzuty. Ja tę statystykę odbieram jako klęskę życiową. Bardzo osobiście.
Klęskę? Jest pan profesorem, świetnym onkologiem.
Przez większą część życia zajmowałem się diagnostyką i leczeniem kobiet chorych na raka piersi. I po tych wielu latach pracy okazuje się, że efekt jest odwrotny do zamierzonego pomimo wszystkich moich starań. Wiem, że wielu polskich onkologów specjalizujących się w leczeniu tego nowotworu ma podobne odczucia.
Jak wytłumaczyć tę fatalną statystykę?
Nie umiem wskazać jednego czynnika odpowiedzialnego za wzrost umieralności. Na pewno jednym z wielu jest dewastacja systemu badań przesiewowych. To jest program profilaktyki raka piersi, w ramach którego kobiety w wieku 50–69 lat mogą co dwa lata zrobić bezpłatną mammografię. Kiedy jej nie robią, wiele jest diagnozowanych zbyt późno, co drastycznie zmniejsza ich szanse na przeżycie. Dodam, że screening mammograficzny od dekad jest uznaną metodą profilaktyki. Nie ma lepszego narzędzia. Celem jest rozpoznanie raka we wczesnym stadium zaawansowania, tak wczesnym, że nie można go wykryć za pomocą badania palpacyjnego. Tak mały nowotwór można bardzo skutecznie leczyć.