Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Świat

Krucyfiks i prawa człowieka

Włochy: sporne krzyże w szkołach

To oczywiste, że w szkołach publicznych nie ma miejsca dla symboli religijnych

Siedmioro sędziów Europejskiego Trybunału Praw Człowieka jednomyślnie przyznało rację obywatelce włoskiej, która pozwała państwo w związku z obecnością krucyfiksu w szkole publicznej, do której posłała swych dwóch synów.

Pani Lautsi, ateistka, od lat prowadzi batalię prawną we Włoszech, ale bez skutku. Włoskie sądy i rządy odrzucały jej protest. Krucyfiks w klasie szkolnej to znak historii, kultury, tradycji, ba, neutralności światopoglądowej republiki – odpierano zarzut Lautsi, że ten znak krzyża jest pogwałceniem konstytucyjnej zasady świeckości instytucji publicznych.

Sędziowie (pięcioro z nich to obywatele krajów kulturowo katolickich) przyznali rację pani Lautsi, a ja przyznaję rację sędziom.

Gniewna reakcja katolików włoskich i polskich, w tym biskupów i rzecznika Watykanu, jest nieporozumieniem. Sąd wypowiedział się w kwestii prawnej, a nie ideologicznej. Przywołał odpowiednie paragrafy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (artykuły 2 i 9). Konwencja gwarantuje obywatelom Europy prawo do wychowywania dzieci w zgodzie z własnymi przekonaniami oraz do wolności wyznania i sumienia.

Szkoła publiczna powinna się liczyć z tym, że nie wszyscy rodzice i nie wszyscy uczniowie są katolikami czy chrześcijanami, a z różnych powodów mogą nie chcieć przenosić się gdzie indziej. Zresztą czemu mieliby się przenosić? Prościej usunąć sporne symbole.

Lamenty katolików nad "samobójstwem Europy" pod pretekstem sprawy Lautsi to demagogia. Przecież krzyże pozostaną nietknięte w szkołach wyznaniowych, świątyniach, szpitalach prywatnych (ale nie publicznych - wiem, wiem, że w Italii czy Polsce to fikcja), w przestrzeni publicznej. Nikt nie wzywa do ich usuwania. I nikt w elitach Europy takiej wojny symbolom religijnym nie wydaje, chyba że we Francji, ale to wyjątek i też nie do końca konsekwentny.

Odruch Pawłowa, by we wszystkim doszukiwać się rugowania krzyża, czyli katolicyzmu, uniemożliwia obrońcom "chrześcijańskiej Europy" dostrzeżenie sedna sprawy. Jest nią pluralizm współczesnych społeczeństw europejskich. Ma on gwarancje prawne, których nie narzucali żadni tyrani. Trzeba i warto z tym żyć. Frazesy o chrześcijańskich korzeniach nie zawrócą biegu Tybru czy Wisły.

 

Więcej na ten temat
Reklama

Warte przeczytania

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną