Niedoszły zabójca Jana Pawła II zapowiada, że napisze książkę o swoim zamachu na papieża. Światowe media już gotowe są słono płacić za wywiady, podobno nawet i dwa miliony dolarów.
To szaleństwo. Agca na pewno ma coś do powiedzenia i do ukrycia, ale umie odróżnić jedno od drugiego, więc nigdy od niego nie dowiemy się prawdy. Sądzę, że nawet jej cienia. Ktoś przecież zlecił przed laty killerowi Agcy zamach w Watykanie. I ten ktoś ma do dziś interes w tym, by monitorować zamachowca i zlikwidować go, jeśli ujawniłby coś, co mogłoby naprowadzić na trop. Chyba raczej w Turcji niż gdzieindziej.
Dlatego Agca – w walce o własne przetrwanie – wymyślał wciąż nowe wersje zamachu i urządzał widowiska pod media, odwracające uwagę od prawdziwego dramatu 13 maja 1981 r. Nigdy nie poznamy jego prawdziwych zamiarów i motywów działania. Jeśli prokuratorzy IPN prowadzący swoje śledztwo w sprawie Agcy nadal wybierają się do Turcji go przesłuchać, to jest to absurd.
Agca miał przez 30 lat spędzonych za kratami sporo czasu, by zorientować, jaki skarb ma w ręku dzięki papieżowi Polakowi. Nazwisko Agcy zrosło się z imieniem Jana Pawła II jak nazwiska Oswalda z prezydentem Kennedym czy Niewiadomskiego z prezydentem Narutowiczem. Zbrodnia dała im nieśmiertelność, nikczemną, ale globalną. A na tym można w dzisiejszej globalnej wiosce dobrze zarobić.
Trzeba wszakże przyznać, że jest to jedna z najbardziej niesamowitych historii naszych czasów. Prosty zapiekły fanatyk nacjonalista w objęciach papieża, który niemal od razu mu przebacza i nazywa bratem. Bo nie ma pokoju, między narodami tak samo jak między ludźmi, bez sprawiedliwości, a sprawiedliwości bez przebaczenia, powtarzał Jan Paweł II. Mnie ten morał wystarczy. Książki Agcy, ani wywiadów z nim czytać nie zamierzam.