Kadisza to malownicza dolina na północy Libanu, po drodze do rezerwatu biblijnych cedrów. Cisza i niezwykła panorama powodują, że jest to miejsce idealne do medytacji i refleksji. Dlatego od wieków ten obszar stanowi schronienie dla klasztorów i pustelni. W języku syriackim Kadisza oznacza Świętą Dolinę.
Z Hawki, maleńkiej wioski pomiędzy Ehden i Bszarre (rodzinnej miejscowości Chalila Dżubrana, słynnego libańskiego poety i filozofa), trzeba zejść setki stopni skalnymi schodami. Dotrzemy wtedy do kościoła Najświętszej Marii Panny z XIII wieku i ruin XVII-wiecznej, maronickiej szkoły, w której kiedyś m.in. nauczano sześciu języków. Uczniowie przybywali tu z całego Lewantu, krajów położonych przy azjatyckim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Jej konstrukcja częściowo wykorzystuje groty, naturalnie wyżłobione w zboczu góry. Dziewięć lat temu stała się również azylem dla Kolumbijczyka, ojca Dario Escobara. Utworzył w niej pustelnię.
Memento mori
Miejsce znaczące. Ojciec Dario jest byłym profesorem teologii i psychologiem, specjalistą terapii małżeńskiej. Zna dziewięć języków obcych, w tym dialekt Indian Guajiro, starożytną grekę, łacinę i syriacki. Nauczył się też niemieckiego - tylko po to, aby studiować teologiczne pisma kardynała Ratzingera.
Ubrany w czarny habit maronickich mnichów, z długą, siwą brodą, robi ponure wrażenie. Osoba nie uprzedzona o jego istnieniu może się nawet przestraszyć. Pojawia się niespodziewanie. Jednakże jego radosne usposobienie i uśmiech natychmiast powodują, że goście czują się swobodnie. Energiczny, prężny, wielbiciel piłki nożnej. Nie wygląda na swoje 75 lat. Zatrzymujemy się w cieniu rozłożystego orzechowca, w samym środku ruin. Miejsce, w którym znajduje się pustelnia, jest bardzo malownicze, pełne zieleni.