Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Świat

Próba sił

Francuska reforma emerytalna coraz bliżej

Każdy dzień strajków i protestów przetrwany przez Nicolasa Sarkozy’ego to jeden dzień mniej do chwili wejścia w życie bezsprzecznie największej dotąd reformy jego prezydentury. Zmiany z perspektywy całej reszty Europy wydają się i tak niezmiernie łagodne. Ale we Francji oznaczają zamach na świętość – prawo do emerytury dla kobiet i mężczyzn w wieku 60 lat.

Warto oczywiście pamiętać, oburzając się na jak zwykle roszczeniowo nastawionych Francuzów, że większość po skończeniu 60 lat może przejść tylko na wcześniejszą emeryturę, a więcej pieniędzy dostaną dopiero, gdy przepracują w sumie co najmniej 40,5 roku albo skończą 65 lat. Niemniej francuskie przepisy pozostają w porównaniu z resztą Europy niezmiernie łaskawe. Uchwalone ostatnio zmiany na pierwszy rzut oka rewolucyjne nie są – wcześniejsza emerytura będzie przysługiwać od 2018 roku po skończeniu 62 lat, a pełna – w wieku 67 lat.

Niestety, problem w tym, że zamach na emerytalne przywileje Francuzów to tylko iskra, która wywołała falę przygotowywanych od dawna protestów. Co gorsza, we Francji taką okazję natychmiast wykorzystują rzesze chuliganów i prowokatorów, skłonnych do podpalenia całego kraju. Tak było przy okazji walki przeciw liberalizacji przepisów dotyczących zatrudniania świeżo upieczonych absolwentów jeszcze za czasów Jacquesa Chiraca – tak jest i teraz. Swoją złość wyładowują przy okazji uczniowie szkół średnich, barykadujący wejścia do liceów czy śmieciarze w Marsylii, próbujący uniemożliwić normalne życie w mieście.

Trzeba przyznać, że Nicolas Sarkozy zrobił, co mógł, aby ograniczyć destrukcyjną siłę związków zawodowych, pomny wcześniejszych doświadczeń - na przykład nieudanej reformy emerytalnej w 1995 r., która przegrała ze strajkiem generalnym. Tym razem związkowcom, i tak silnie podzielonym na zwalczające się frakcje, trudniej sparaliżować kraj. Komunikacja miejska i kolej mogą w miarę normalnie funkcjonować dzięki tzw. serwisom gwarantowanym – dzień przed strajkiem wiadomo, ile pociągów, tramwajów czy autobusów wyjedzie na poszczególne trasy – można zatem lepiej zaplanować podróż. Z kolei w szkołach lokalne władze muszą w przypadku strajku nauczycieli zapewnić podstawową opiekę, aby rodzice mogli tam zostawić na kilka godzin swoje dzieci. Nie mając zatem legalnych narzędzi paraliżowania, co bardziej krewcy związkowcy łamią prawo, blokując zajezdnie autobusowe czy rafinerie. Tym razem to właśnie nie paraliż kolei i komunikacji miejskiej, ale brak benzyny na wielu stacjach jest największym wyzwaniem dla rządu. Na razie jednak Sarkozy nie zamierza ustąpić.

Oczywiście reforma emerytalna, i tak w ograniczonym zakresie, jest absolutną koniecznością nie tylko dla Francji, ale dla wszystkich państw, które funkcjonują według zasady z XIX wieku – pracujący płacą składki, a obecni emeryci z tych pieniędzy dostają swoje świadczenia. Dziś Sarkozy jest znienawidzony i obrażany, ale kiedyś stanie się jasne, że to on miał rację, a nie związkowcy, podburzani przez francuską lewicę, która kompletnie zatraciła instynkt odpowiedzialności za państwo.

 

Więcej na ten temat
Reklama

Warte przeczytania

Czytaj także

null
Kraj

Przelewy już zatrzymane, prokuratorzy są na tropie. Jak odzyskać pieniądze wyprowadzone przez prawicę?

Maszyna ruszyła. Każdy dzień przynosi nowe doniesienia o skali nieprawidłowości w Funduszu Sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry, ale właśnie ruszyły realne rozliczenia, w finale pozwalające odebrać nienależnie pobrane publiczne pieniądze. Minister sprawiedliwości Adam Bodnar powołał zespół prokuratorów do zbadania wydatków Funduszu Sprawiedliwości.

Violetta Krasnowska
06.02.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną