Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Świat

Tunezja znowu pierwsza

Spokojne wybory w Tunezji

Dziewięć miesięcy po ucieczce dyktatora Tunezji, gen. Ben Alego, odbyły się wybory parlamentarne w tym kraju.

Spośród 7 milionów obywateli uprawnionych do głosowania zarejestrowało się 4,4 miliona Tunezyjczyków. Głosowano także we Francji, Niemczech i w niektórych krajach arabskich. Frekwencja oceniana jest na 70 proc., co oznacza, że mniej więcej co drugi obywatel Tunezji oddał swój głos. I dużo to i mało. Dużo, ponieważ wybory były wolne. Bez nacisków. Obserwatorzy z Unii Europejskiej twierdzą, że niemal nie było szans na żadne szwindle i cuda nad urną. Wyborów, to jest spokoju w trakcie wyborów, pilnowało 40 tys. żołnierzy i policjantów. Oznacza to, że tymczasowe władze tunezyjskie nie popełniły błędu „irackiego” i nie rozpędziły formacji mundurowych. Do wyborów zgłosiło się ponad 100 partii, z czego Tymczasowa Komisja Wyborcza zarejestrowała 80. Na 1400 listach musiał być obowiązkowo zapisany kandydat na posła w wieku poniżej 30 lat. Był to gest w stronę młodzieży, która po całopaleniu M. Bouaziziegio dokonała rewolucji, pierwszej w świecie arabskim. Dyktator Ben Ali (kiedyś ambasador w Warszawie) uciekł z kraju po miesięcznych próbach zdławienia protestów.

Główne partie polityczne to siły znane z przeszłości. Umiarkowana partia islamska al Nahda, co znaczy Odrodzenie uczestniczyła w wyborach 1989 r. i wkrótce potem została zdelegalizowana. Jej lider, który po 20 latach emigracji wrócił do kraju, Rachid Gannouhi opowiada się za równymi prawami kobiet i mężczyzn, jest przeciwny zakazom lub nakazom dotyczącym zasłaniania twarzy przez kobiety, mówi, że jego partia to nie Iran ani talibowie. Najbliżej mu do modelu tureckiego. Frankofońskie elity miejskie popierają tę partię. Wieś milczy, a południe kraju uważa, że rewolucja nie została jeszcze dokończona. Zarzut wiąże się z aktywnością Demokratycznej Partii Postępu, która działała legalnie w czasach dyktatury, a jej lider Ahmed al Chebbi był nawet ministrem w rządzie Ben Alego. Dziś Partia Postępu identyfikuje się z centro-lewicą. Trzecia duża partia – Demokratyczne Forum na rzecz Pracy i Wolności też uważana jest za centro-lewicową. Arabski specjalista w zakresie badań nad szansami demokracji w Afryce Północnej, dr Lari Sadiki pisze na portalu Al Dżaziry, że jeśli te trzy duże partie zdobędą ponad 30 proc. głosów, proces transformacji Tunezji będzie miał charakter stabilny. Ta stabilność będzie prowadziła w stronę modelu włoskiego, który w Europie uchodzi za niestabilny, lecz w krajach Afryki Północnej może być wzorem. Ze wstępnych szacunków dotyczących szans innych ugrupowań wynika, że partie radykalne, w tym komuniści, uzyskają poniżej 5 procent głosów.

Posłowie utworzą zgromadzenie konstytucyjne, napiszą i zatwierdzą ustawę zasadniczą oraz wybiorą tymczasowego prezydenta i premiera Tunezji. Obserwatorzy podkreślają, że wybory przebiegały wyjątkowo spokojnie.

Więcej na ten temat
Reklama

Warte przeczytania

Czytaj także

null
Kraj

Przelewy już zatrzymane, prokuratorzy są na tropie. Jak odzyskać pieniądze wyprowadzone przez prawicę?

Maszyna ruszyła. Każdy dzień przynosi nowe doniesienia o skali nieprawidłowości w Funduszu Sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry, ale właśnie ruszyły realne rozliczenia, w finale pozwalające odebrać nienależnie pobrane publiczne pieniądze. Minister sprawiedliwości Adam Bodnar powołał zespół prokuratorów do zbadania wydatków Funduszu Sprawiedliwości.

Violetta Krasnowska
06.02.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną