Dorosłe życie zaczynał jako pisarz i dramaturg. Jego sztuki teatralne, dotykające problemów władzy i biurokracji oraz uwikłania jednostki w system, przesiąknięte są absurdem.
Aktywne życie polityczne rozpoczął w okresie praskiej wiosny (1968 r.), kiedy Czesi na krótko starali się zmienić komunizm w demokrację. W debatach publicznych nawoływał do stworzenia wolnego społeczeństwa. Po stłumieniu ruchu przez wojska Układu Warszawskiego został wyrzucony z pracy i miał zakaz publikowania. Działał dalej w podziemiu, za co wielokrotnie był więziony i przesłuchiwany. Był zwolennikiem tzw. Karty 77, czyli poparcia społecznego dla wprowadzenia w państwach socjalistycznych karty praw człowieka.
Po Aksamitnej Rewolucji w 1989 roku był jednym z założycieli antykomunistycznego Forum Obywatelskiego. 29 grudnia 1989 r. został wybrany z jego listy prezydentem Czechosłowacji. Pełnił urząd do 1992, kiedy państwo podzieliło się na Czechy i Słowację, następnie po 1993 przez dwie kadencje pełnił urząd prezydenta Republiki Czeskiej. Do jego zasług należy wprowadzenia Czech do NATO i przygotowanie do akcesji do Unii Europejskiej.
Po odejściu z fotela prezydenta pozostał aktywny w polityce i jako pisarz oraz publicysta.
Od lat podupadał na zdrowiu.
CZYTAJ TAKŻE: Recenzja fascynującego filmu o Havlu >>
O KSIĄŻCE: Wywiad-rzeka z Havlem >> TAKŻE: Fragment książki >>
HISTORIA: Jak Słowacy rozwiedli się z Czechami >>