„Operacja Argo” to dopiero trzecia fabuła wyreżyserowana przez Bena Afflecka, członkowie Akademii potraktowali go jednak bardzo łaskawie, nie kierując się (tym razem) dorobkiem i wcześniejszymi zasługami. A czy rzeczywiście wygrał film najlepszy spośród dziewięciu nominowanych? Gdyby Oscary przyznawano w Europie, wygrałaby bezdyskusyjnie „Miłość” Austriaka Michaela Haneke, która dzień wcześniej otrzymała wianuszek najcenniejszych Cezarów, a wcześniej dziesiątki innych wcale nie mniej prestiżowych nagród.
W kategorii najlepszy reżyser, w której konkurentów wielkiego Stevena wycięto w pień przy ogłaszaniu nominacji (nie dostali jej ani Tarantino, ani Bigelow, ani Affleck) zwycięzca miał być tylko jeden. Ale i tu mistrza spotkała przykrość, bo Oscara otrzymał Tajwańczyk Ang Lee, niewątpliwie geniusz, ale czy zasłużenie?
Poza porażką twórcy „Lincolna” zaskoczeniem był Oscar Jennifer Lawrence w kategorii najlepsza pierwszoplanowa rola kobieca. Żeby go dostać, piękna gwiazda „Igrzysk śmierci” , „X Mana” oraz „Do szpiku kości” nie musiała się o dziwo oszpecić jak jej poprzedniczki: Charlize Theron, Nicole Kidman czy Hilary Swank, co może świadczyć o nawrocie (ewentualnie wzmocnieniu, to zależy z jakiego punktu widzenia się patrzy) konserwatywnych gustów wśród członków Akademii.
Niespodzianką - in plus - było dostrzeżenie (po raz drugi) wielkiego talentu komicznego Christopha Waltza, scenariuszowej wirtuozerii Quentina Tarantino, wpadającej w ucho piosenki Adele do Bonda oraz fenomenalnego, pełnometrażowego dokumentu „Sugar Man”, który stanie się dzięki temu jeszcze większym przebojem na całym świecie.
Kino historyczne z wielkimi ambicjami politycznymi (m.in. „Wróg numer jeden”, „Lincoln”) przegrało z rozważnymi widowiskami z ambicjami rozrywkowymi (m.in. „Operacja Agro”, „Życie Pi”). Dla kina to chyba nawet lepiej. Pomnikowe, monumentalne dzieła wiodą zazwyczaj krótszy żywot. Dystans, humor, inteligentna ironia zachwycają dłużej.