Toż to Danny DeVito! Najbardziej wszechobecny aktor lat 80. i 90. XX w., z pewnością najbardziej charakterystyczny ze względu na swój nietypowy wygląd, stoi teraz w nijakim pokoju hotelowym przy Whitehall, zaledwie kilka przecznic od Downing Street 10. – Hej, jestem Danny. Miło mi, dzięki za spotkanie – mówi z akcentem z New Jersey, co sprawia, że jego głos brzmi trochę tak, jakby grał w serialu „Rodzina Soprano”.
Niewielu aktorów sprawia wrażenie, że bawią się tak świetnie. Od roli złoczyńcy w filmie „Miłość, szmaragd i krokodyl” u boku Michaela Douglasa i Kathleeen Turner po słowne gierki z Arnoldem Schwarzeneggerem w „Bliźniakach” i demoniczną postać Pingwina w „Powrocie Batmana”, DeVito nie schodzi z ekranu, odkąd sięgam pamięcią.
Przy tym emanuje entuzjazmem człowieka, który miał w życiu to szczęście, że udało mu się dostać pracę marzeń. Nawet jeśli nie jesteście fanami żadnego z tych filmów (czyli chyba nie jesteście normalni), pod koniec XX w. DeVito prawie na pewno kształtował wasze upodobania filmowe. To jego firma producencka Jersey Films wyprodukowała takie klasyki lat 90. jak „Dorwać małego”, „Erin Brockovich”, „Orbitowanie bez cukru” czy „Pulp Fiction”. – To dzięki nam ludzie usłyszeli o wytwórni Miramax – mówi, śmiejąc się ochryple.
W życiu jak na ekranie
Na żywo jest właściwie taki sam jak na ekranie: mówi szybko, jest ujmujący i – powiedzmy sobie szczerze – niziutki i okrągły. Mówi, że ma 152 cm wzrostu, ale gdy patrzę na niego, wydaje mi się, że trochę sobie dodał. Sięga mi ledwie do klatki piersiowej. Jak sam przez lata powtarzał, niski wzrost niewątpliwie pomógł mu w karierze aktorskiej. – Żaden spec od castingu nie zapomni faceta o wzroście metr pięćdziesiąt!
Fragment artykułu pochodzi z najnowszego 12/13 numeru tygodnika FORUM w kioskach od poniedziałku 25 marca 2013 r.