Projekt Memoriału Dwighta D. Eisenhowera, autorstwa Franka Gehry’ego, wzbudza spore kontrowersje. Jego budowa na terenie National Mall w Waszyngtonie miała zacząć się jeszcze w ub. roku. Krytycy, w tym wnuczka byłego prezydenta, uważają, że pomysł Gehry’ego – kolumnada, szpalery z metalu i pomnik Ike’a jako młodego chłopca – nie oddają znaczenia Eisenhowera dla historii Stanów Zjednoczonych. Projektant ogłosił, że zastąpi chłopca studentem akademii wojskowej, ale zastrzegł, że zmiany te prawdopodobnie nie uspokoją krytyków.
Ci, którzy pragnęli, by w bardziej czytelny sposób oddać znaczenie 34 prezydenta USA, powinni raczej zwrócić się ku nowej, obszernej biografii Jeana Edwarda Smitha „Eisenhower in War and Peace” (Eisenhower w czasie wojny i pokoju). Autor, historyk i politolog, kreśli jego życie od najmłodszych lat, gdy boso biegał po polach w Kansas (scena, którą Eisenhower przywoływał w przemówieniu po powrocie do domu w Abilane w 1945 r., stała się inspiracją dla Gehry’ego), aż po przejście na emeryturę i przeprowadzkę na farmę przylegającą do pola bitwy pod Gettysburgiem.
Boso przez pole
Najmocniejszą stroną książki jest jednak ukazanie tych zalet jej bohatera, które często ulegają przeoczeniu. Nawet dziś prezydenturę Eisenhowera często przedstawia się jako nieciekawe interludium między polityką Nowego Ładu Roosevelta i New Frontier Johna F. Kennedy’ego. Według tej stereotypowej wersji Ike grał w golfa i malował pejzaże w czasie, gdy wokół przewalała się wielka historia. Rzeczywistość była jednak zupełnie inna. Lata 50. XX w. były bardzo burzliwe w polityce
zarówno wewnętrznej, jak i międzynarodowej. Eisenhower, zdystansowany, silny przywódca i sprytny polityk, zdał egzamin w tamtym czasie, podobnie jak wcześniej jako Naczelny Dowódca Alianckich Ekspedycyjnych Sił Zbrojnych w czasie II wojny światowej.
Fragment artykułu pochodzi z najnowszego 14 numeru tygodnika FORUM w kioskach od poniedziałku 8 kwietnia 2013 r.