Elżbieta II pobiła właśnie królową Wiktorię, jeśli chodzi o długość zasiadania na tronie. Czy da się porównać obie te epoki w twardych liczbach? Da się. Według opracowania dziennika „Financial Times” obie wykazują oczywiście różnice, ale i podobieństwa. Spektakularna jest różnica długości życia. W roku śmierci Wiktorii (1901) 90-latków było 146, u progu epoki królowej Elżbiety II (koronowana w 1953 r.) tylko nieco więcej, ale już w 2013 r. królowa wysłała prawie 14 tys. listów gratulacyjnych do brytyjskich stulatków! Wzrost gospodarczy za Wiktorii, ur. w 1819 r., wynosił 2 proc. rocznie, za jej praprawnuczki 2,5 proc., ale odstępy między fazami kryzysu były w XIX w. krótsze. Rewolucja przemysłowa za Wiktorii zurbanizowała Wyspy. Brytania osiągnęła przewagę ludności miejskiej już w 1851 r. Dziś rolnictwo brytyjskie ma niecały 1 proc. udziału w produkcie krajowym brutto. I za Wiktorii, i za Elżbiety, ur. w 1926 r., monarchia przeżywała boom transportowy. Za Wiktorii kolejnictwa, za Elżbiety przybywało samochodów prywatnych (28 mln w 2015 r.).
Tylko funt miał się relatywnie lepiej za Wiktorii. Za Wiktorii ceny rosły wolniej, za Elżbiety są wyższe o 1820 proc. w porównaniu z poziomem z 1952 r. Gorzej też wypada współczesna pozycja Brytanii w gospodarce światowej. U początku panowania Elżbiety II była trzecią po USA i ZSRR potęgą gospodarczą, dziś walczy z Francją o 10. miejsce. W epoce Elżbiety II Brytania przeszła za to rewolucję obyczajową. Religia straciła wpływ na życie społeczne. Rozwodnicy i samotni rodzice nie są już piętnowani. Postawy kolektywne wypiera indywidualizm. Słabnie dominacja dwu głównych partii politycznych. W 1951 r. laburzyści i konserwatyści zebrali 98 proc.