Prezydent Francji zaprezentował najdalej idący program reform Unii Europejskiej od czasów odrzuconego projektu europejskiej konstytucji. Emmanuel Macron zaproponował członkom Unii tyle zmian, że komentujący na żywo francuscy dziennikarze nie nadążali z ich notowaniem. Zapewne podobnie jak inni europejscy liderzy. Nieprzypadkowo wykład na Sorbonie odbył się zaledwie dwa dni po niemieckich wyborach. Macron próbuje w ten sposób przejąć od Angeli Merkel inicjatywę w Brukseli. Niemiecka kanclerz już podczas kampanii do Bundestagu unikała tego tematu, aby nie drażnić wyborców, którym reformy Unii kojarzą się z większymi wydatkami. Teraz czeka ją co najmniej kilka tygodni negocjacji koalicyjnych, w których polityka europejska będzie odgrywać ważną rolę, więc trudno oczekiwać od Niemców przełomowych deklaracji.
I tu wchodzę ja – mówi Emmanuel Macron. Francuz chce m.in. ujednolicenia podatku od przedsiębiorstw i wyrównania wydatków na cele socjalne we wszystkich krajach UE, budowy europejskiej armii, harmonizacji polityki azylowej i unijnej kontroli granic zewnętrznych, reformy polityki rolnej. Jednym występem Francuz zaniepokoił więc niemal wszystkich: nowe kraje Unii z Europy Wschodniej, płatników netto, a nawet służbowo zawsze optymistyczną Komisję Europejską – jedna z propozycji Macrona dotyczy zmniejszenia liczby komisarzy z obecnych 28 do 15.
Szczególny problem prezydent Francji będzie miał z Niemcami. Gdyby w Berlinie utrzymała się stara, wielka koalicja CDU-SPD, jego ambitne propozycje miałyby większe szanse. Ale w Bundestagu powstanie zapewne jamajski sojusz CDU, Zielonych i liberałów z FDP. Z Zielonymi Macron nie będzie miał problemów – ich lider Cem Özdemir był zachwycony sorbońskim wykładem. Ale liberałowie nie pozostawili złudzeń: „nie” dla zaproponowanego przez Macrona odrębnego budżetu strefy euro, generalne „nie” dla koordynacji polityk gospodarczych.