Wbrew szumnym zapowiedziom, członkowie G20 nie wymyślili w jeden dzień nowego systemu finansowego, nie zdecydowali nawet o powiększeniu rezerw Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Uzgodnili, że rozpoczną dialog na temat lepszego nadzoru nad rynkami kapitałowymi, reformy MFW i ostrzejszej regulacji ryzykownych instrumentów finansowych. Dyskusję o konkretach przekazali ekspertom, a istotne decyzje odsunęli w przyszłość.
Tym ciekawsze i bardziej pouczające okazało się wystąpienie Baracka Obamy, opublikowane w internecie w dniu rozpoczęcia szczytu. W pierwszym z cotygodniowych przesłań prezydenckich, nadawanych dotychczas wyłącznie przez radio, następca George'a Busha przedstawił zarys swojego planu reanimacji amerykańskiej gospodarki. Jego podstawa to podwójny New Deal. Wzorując się na programie inwestycji publicznych Franklina Delano Roosevelta, Obama chce zaprząc dwa miliony Amerykanów do modernizacji autostrad, mostów i szkół. Druga część planu to stworzenie tzw. zielonej gospodarki, która pod pretekstem zmniejszenia zależności Stanów Zjednoczonych od ropy, miałaby rozwinąć w USA odnawialne źródła energii i dać pracę pięciu milionom ludzi.
Jak widać, Obama nie planuje fundamentalnej przebudowy kapitalizmu. Zamierza tylko stworzyć kapitałowi nowy obszar ekspansji, by mógł on na nowo puścić w ruch machinę zatrudnienia, inwestycji i popytu wewnętrznego. Zielona ekonomia ma posłużyć za nowy zapłon amerykańskiej gospodarki - jak autostrady w czasach Eisenhowera i internet za Clintona. Przyszły prezydent chce wyłożyć na realizację swojego planu 150 mld dolarów.
Rodzi się pytanie, jak Obama zadba o to, by zielona ekonomia nie zamieniła się w zieloną bańkę spekulacyjną. Potrzebna będzie inteligentna regulacja rynków, o którą apelowali niemrawo uczestnicy spotkania w Waszyngtonie. Być może przyszły prezydent USA zdoła doprowadzić do jej wprowadzenia, nadając impet kolejnemu szczytowi G20. Przekonamy się o tym 30 kwietnia.