We wrześniu 1894 r. 20-letni Charles Miller, urodzony w S?o Paulo syn szkockiego inżyniera kolejowego, zszedł ze statku w porcie Santos trzymając w ręku dwie piłki futbolowe. – Co to jest? – spytał ojciec, który czekał w porcie na syna.
– Mój dyplom. – Co takiego? – Tak, tato, twój syn jest dyplomowanym piłkarzem.
Dziesięć lat wcześniej Miller senior, który połączył linią kolejową Santos z plantacjami kawy w stanie S?o Paulo, wysłał syna do szkoły publicznej w Southampton, gdzie Charles zasłynął jako lewoskrzydłowy hrabstwa Hampshire, a następnie drużyny St. Mary’s, poprzednika znanego dziś klubu Southampton FC. Rok powrotu Charlesa Millera do Brazylii uznawany jest za początek futbolu w tym kraju, to on był gwiazdą S?o Paulo Atletic Club (SPAC) i głównym organizatorem pierwszych rozgrywek ligowych w Brazylii, tzw. Liga Paulista de Futebol w 1902 r. Dziś jest bohaterem narodowym Brazylii, a jego imię nosi jedna z centralnych ulic S?o Paulo. Od imienia Charlesa pochodzi również nazwa zwodu futbolowego, który wymyślił i z powodzeniem stosował: uderzenie piłki wewnętrzną częścią stopy w ten sposób, by przeszła z tyłu za drugą nogą, znane jest w Brazylii jako chaleira.
Nieco wcześniej w Anglii największą gwiazdą boisk piłkarskich był również Szkot, urodzony w Londynie w arystokratycznej rodzinie Arthur Kinnaird. Późniejszy 11 lord Kannaird nauczył się grać w piłkę w szkole publicznej w Eton, następnie w latach 1873–83 wystąpił z drużynami Wanderers i Old Etonians w dziewięciu finałach Pucharu Anglii, zwyciężając pięć razy. Był ogromnej postury, nosił długą rudą brodę, a podczas gry wstępował w niego morderca. Jego matka martwiła się, że synowi może stać się krzywda: – Boję się, że pewnego dnia Arthur wróci do domu ze złamaną nogą – zwierzyła się koledze Arthura.