Piotr Pytlakowski [„Dom na peryferiach prawa, POLITYKA 46, o ukradzionym Marii Jabłońskiej domu – red.]. namalował przejmujący obraz trądu w pałacach Rzeczypospolitej i zostawia czytelnika w przeświadczeniu zupełnej beznadziejności. Nic się nie da zrobić. Nie ma sposobów na zdeprawowanych mecenasów, których nieprawościom sprzyjają orzeczenia sądów, a te są skwapliwie „legalizowane” przez zdemoralizowanych urzędników. (...) Red. Pytlakowski pokazuje prawdziwą moc kryminalistów w białych kołnierzykach, na których nie ma mocnych, przynajmniej w III Rzeczypospolitej. Po takich artykułach chce się z tego kraju emigrować. A przecież to nie jedyny przypadek. (...) Maria Jabłońska chyba ma rację, nie wierząc w sprawiedliwość w polskich sądach. (...) Tu zaczyna się zadanie dla was, czwartej władzy. Łajdacy ustępują tylko przed siłą. Dla nich Maria Jabłońska jest śmieszną starszą panią, z którą mają trochę kłopotu. Ale wy macie siłę. (...) Nie zostawiajcie nas ze świadomością, że tego kraju nie da się naprawić. Uczę studentów, jak udoskonalać rzeczywistość, jak budować świat człowieka wedle ideałów. Po takich artykułach studenci mają prawo pukać się w głowę na moich wykładach.
T.P.,
Warszawa