Niezbędnik podróżnika
Po pierwsze – konieczne jest wynotowanie nazw serwerów pocztowych, z jakich korzystamy w firmie, a także ich adresów IP (na wszelki wypadek – można je wpisać zamiast nazw), nazwy użytkownika i hasła. Prosimy administratora IT, aby pokazał nam, gdzie te nazwy wpisuje się podczas konfigurowania klienta poczty e-mail. Gdy firma krzywym okiem patrzy na korzystanie ze służbowych kont e-mail do celów towarzyskich, warto pomyśleć o założeniu komercyjnego, płatnego konta pocztowego u dostawcy usług internetowych. Koszt nie jest wysoki i zamyka się w kilkudziesięciu złotych rocznie.
Równocześnie zakładamy konta pocztowe web-mail, najlepiej dwa: jedno na dużym portalu polskim, drugie na zagranicznym. Zapamiętujemy hasła do kont web-mail – najlepiej, aby były one takie same, wtedy nie można ich pomylić. Jeśli chcemy zrobić niespodziankę z wyjazdu, zorientujmy się wcześniej, skąd możemy wysłać elektroniczną kartkę pocztową z tematyczną ilustracją. Tego typu usługi są bezpłatne i stały się w ostatnich latach bardzo popularne. Oczywiście, przed wyjazdem przepisujemy do notesu z numerami telefonów także adresy e-mail z książki adresowej programu pocztowego naszego komputera.
Adres
Każde konto poczty elektronicznej musi być obsługiwane przez wyspecjalizowane serwery. Jeden zajmuje się wysyłaniem cyfrowych listów, drugi zaś ich przyjmowaniem. Serwer wysyłający e-mail jest w narzeczu internetowym określany jako SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), serwer przyjmujący pocztę – POP3 (Post Office Protocol v.3). Oba są po prostu pewnymi programami działającymi na komputerze podłączonym do globalnej sieci, posiadającym stały adres IP (Internet Protocol), a także nazwę, np.