W historii sztuki zapisało się kilka rodzeństw z powodzeniem uprawiających malarstwo. W Polsce chyba najbardziej znaną tego typu parę stanowili Aleksander i Maksymilian Gierymscy. Natomiast w europejskiej sztuce XX wieku najczęściej wspomina się o Giorgio de Chivico i Alberto Savinio (Chivico). Większą popularność zdobył Giorgio, w Muzeum Narodowym w Krakowie podziwiać zaś można prace jego brata – Alberto, mniej znanego, co nie znaczy, że mniej cenionego przez fachowców.
Alberto Savinio początkowo zajmował się muzyką, następnie pisał wiersze. Wędrował po Europie, przemieszkiwał w Atenach, Monachium i Paryżu, by w 1917 r. przenieść się do Ferrary. Tam nadal pisał, komponował (m.in. muzykę do baletu „Perseusz”), ale też intensywnie malował. Zmarł w 1952 r. Uważa się go, wraz z Giorgio de Chivico, za twórcę nurtu malarstwa metafizycznego (pittura metafisica), bliskiego, ale nie tożsamego z surrealizmem. Na krakowskiej wystawie pokazano 27 prac reprezentujących najbardziej typowe wątki tematyczne: dzieciństwo, mitologia, manekiny, w teatralny sposób pokazywane postacie, fragmenty natury oraz figury ludzkie z głowami zwierząt. Wystawa, zorganizowana we współpracy z Instytutem Włoskim w Krakowie, potrwa do 31 maja. P.Sa.
[dla koneserów]
[dla najbardziej wytrwałych]
[dla mało wymagających]