Pojęcie to pojawiło się już blisko 10 lat temu dla opisania tłumów młodych ludzi towarzyszących papieżowi Janowi Pawłowi II podczas pielgrzymek i Światowych Dni Młodzieży. W polskich mediach powracało często podczas wydarzeń związanych z chorobą i pogrzebem Jana Pawła II (zmarł 2 kwietnia 2005 r.), gdy setki tysięcy młodych ludzi organizowało nabożeństwa, białe marsze, akcje rozświetlania zniczami ulic i placów. Określa się tak generację urodzonych podczas tego pontyfikatu (1978–2005), dla których Jan Paweł II był niekwestionowanym autorytetem, wręcz archetypem ojca.
Specjaliści zastanawiają się, czy pokolenie JP2 nie jest tworem medialnym. Według socjologów, wydarzeń związanych z pogrzebem papieża nie da się jednoznacznie interpretować jako wzrostu religijności młodzieży (przeczą temu statystyki). Bez wątpienia jednak śmierć Jana Pawła II była dla młodych pierwszym w takiej skali przeżyciem pokoleniowym (porównywalnym z Solidarnością w pokoleniu ich ojców); poczucie wspólnoty, jakiego doświadczyli, pozostanie ważnym wspomnieniem i elementem biografii.