Archiwum Polityki

Lato z sudoku

Wysokiej próby łamigłówka sudoku spełnia dwa podstawowe warunki: ma tylko jedno jedyne rozwiązanie oraz możliwość dojścia do niego bez stosowania metody prób i błędów. Drugi warunek oznacza, że w żadnym momencie nie trzeba zakładać cyfry w jakiejś kratce, by w trakcie dalszego rozwiązywania ustalić, czy prowadzi to do wypełnienia diagramu, czy do sprzeczności – co w konsekwencji zmusza do cofnięcia się i przyjmowania innego założenia. Gumka nie jest więc potrzebna, a w każdym razie wytrawny miłośnik sudoku z niej nie korzysta; w trakcie zabawy wpisuje czasem w pola malutkie cyferki – te, które kandydują do danej kratki – ale robi to delikatnie, zaś po upewnieniu się co do jednej z kandydatek, zmienia ją w dużą, wyraźną cyfrę. Inaczej mówiąc: zawsze w jakieś pole – przynajmniej jedno – można wpisać określoną cyfrę, analizując układ już ujawnionych cyfr. Problem tylko w tym, jak ustalać, a ściślej, jak szybko ustalać – kombinując i myśląc logicznie – konkretne pary pole–cyfra, by była to ciekawa, przyjemna i pożyteczna zabawa, a nie benedyktyńska dłubanina. Warto zatem poznać sprytne sposoby ustalania co wpisać do poszczególnych kratek.

Najlepiej zacząć od eleganckiej, często stosowanej na początku, metody eliminacji kwadratami. Podpowiemy w czym rzecz, nadgryzając dzisiejsze zadanie. Spróbujmy ustalić, w której kratce lewego górnego kwadratu 3x3 należy ulokować dziewiątkę:
– środkowy rząd kratek tego kwadratu eliminuje dziewiątka z prawego górnego kwadratu;
– dolny rząd wyklucza dziewiątka ze środkowego górnego kwadratu;
– środkowa kolumna odpada ze względu na dziewiątkę w lewym dolnym kwadracie.

Zatem dla dziewiątki pozostaje tylko jedna kratka. Teraz w następnym kwadracie mamy już ułatwione zadanie.

Polityka 25.2005 (2509) z dnia 25.06.2005; Społeczeństwo; s. 106
Reklama