Rosjanie nie wybrali tej koncepcji z własnej woli, tylko dlatego, że to jedyna droga, która ma pewne szanse powodzenia. Ale ma też poważne wady i te wady dają nam nadzieję na skuteczną obronę.
Polska ma otrzymać od Stanów Zjednoczonych wycofane z US Army kołowe transportery opancerzone Stryker. Są podobne do naszych Rosomaków, więc pytanie: brać czy nie brać? Naszym zdaniem brać!
Nie zdajemy sobie sprawy, że w razie upadku Ukrainy znajdziemy się na krawędzi wojny z Rosją. A znaczną część pracy na korzyść agresora wykonamy własnymi rękoma.
Największym błędem wielu obserwatorów jest ocena, że Rosja przegrywa konflikt. My też mamy wielką nadzieję na to, że połamie sobie zęby na Ukrainie, ale chłodna kalkulacja ujawnia przerażającą możliwość.
Do militarnego wtargnięcia na teren państwa NATO dojdzie tylko wtedy, jeśli Rosja zdoła doprowadzić swoją przyszłą ofiarę do stanu upadku instytucji państwowych i paraliżu decyzyjnego oraz odcięcia od pomocy sojuszników.
Mało kto zdaje sobie sprawę, że to będzie najważniejsza kampania tej wojny nowego typu. Jeśli pozwolimy się rozegrać rosyjskim specom od manipulacji i zdestabilizujemy własne państwo – będzie po nas.
Wroga konfrontacja czy wręcz wojna nowego typu przeciwko Polsce już trwa. Ciężar osiągania celów Rosja przeniosła z fazy czysto militarnej na dwie fazy poniżej progu wojny, które ją poprzedzają. Właśnie je przegrywamy.
Wroga konfrontacja czy wręcz wojna nowego typu już jest prowadzona przeciwko Polsce. Dlaczego Rosjanie wybrali tak dziwny sposób działania?
W czasie wojny w Ukrainie walczy głównie tradycyjna piechota. Brak działań manewrowych sprawia, że pojazdy pancerne przydają się rzadziej. A podstawową umiejętnością piechura jest celne strzelanie. Jak się go uczy w wojsku?
Gdy dopuściliśmy do wybuchu antyukraińskich nastrojów w momencie, kiedy Ukraina powstrzymuje hordy barbarzyńskich agresorów za naszymi własnymi drzwiami, przegraliśmy już całą pierwszą kampanię. Poddawać się mimo wszystko nie wolno.
Pod wpływem nacisków USA w europejsko-ukraińskim projekcie porozumienia pokojowego pozostaje punkt 13: „Rosja będzie stopniowo ponownie integrować się ze światową gospodarką”. Co to dla nas oznacza?
Rosyjskie lotnictwo wojskowe jest już tylko cieniem potężnych niegdyś sowieckich Wojenno-Wozdusznych Sił i Wojsk Protiwowozdusznej Obrony Strany. Ale nie można go lekceważyć.
Nie ma co się łudzić: akty sabotażu i dywersji będą się w Polsce powtarzały. Nie wolno dać się zwieść – będą za tym stać zapewne obywatele Ukrainy, ale zwerbowani przez rosyjskie służby.
Dziś nie da się ukryć przygotowań do wojny. Nie można nie dostrzec koncentracji wojsk, więc atak z zaskoczenia wydaje się niemożliwy. Tymczasem zagrożenie może być całkiem inne.
Z ukraińskich doświadczeń Moskwa już wie, że drugą fazę konfrontacji z wrogiem musi przeprowadzić starannie, a atakowany kraj musi być przygotowany na wtargnięcie rosyjskich wojsk. Na czym to polega?
Coraz bardziej prawdopodobna staje się perspektywa, że Ukraina upadnie, a to oznacza, że Polska stanie na linii ognia. Czerpiąc z ukraińskich doświadczeń, musimy być gotowi do obrony.
28 punktów rosyjsko-amerykańskiego planu pokojowego dla Ukrainy rodzi oczywiste skojarzenia: traktat paryski ze stycznia 1973 r. Dwa lata później z Sajgonu odleciał ostatni helikopter...
Plan „pokojowy” dla Kijowa opracowany w Moskwie i Waszyngtonie to w istocie kapitulacja Ukrainy. To może mieć katastrofalne konsekwencje także dla Polski.
Najlepszą metodą przeciwdziałania aktom sabotażu na kolei jest praca operacyjna i profilaktyczna. Ukraina też zmaga się z rosyjskimi dywersantami.
Infrastruktura kolejowa jest bardzo rozbudowana, więc jej ochrona to zadanie niezwykle trudne. Wymaga znacznych sił i działań na wielu płaszczyznach.
Rosjanie nie zatrzymają się na Ukrainie, co już jest niestety aż nadto widoczne. Sabotaż sieci kolejowej w Polsce to pierwsza jaskółka tego, co nastąpi.
Największą sztuką wygrania wojny jest niedopuszczenie do jej wybuchu. Dlatego tak ważne jest odstraszanie potencjalnego przeciwnika.
Obaj dyktatorzy chcieli budować światowe imperium i obaj potrzebowali do tego Europy. To zadanie przerastało ich możliwości, więc postanowili użyć do tego samych Europejczyków.
Zorganizowanie dobrej obrony nigdy nie było łatwe. Jednak w Ukrainie obserwujemy coś absolutnie nowego i nieznanego.
W Ukrainie widać, jak wielką rolę zaczęły odgrywać drony. Tej broni nie opracowano na wojskowe zamówienie, rozwinęła się z oddolnej inicjatywy żołnierzy, dzięki ich pomysłowości i dążeniu do skuteczności w walce.
Wojska stale potrzebują zaopatrzenia, inaczej nie są w stanie walczyć. Jeśli więc jakieś zgrupowanie dostanie się w okrążenie, a zaopatrzenie nie dociera, zdolności bojowe ulegają szybkiej erozji.
Obserwując wojnę w Ukrainie, można dostrzec też ciekawe meandry karier rosyjskich oficerów i dowódców. Co nam to mówi o agresorze?
Ostatnią dużą częścią obwodu donieckiego, która jeszcze nie wpadła w łapy Rosji, jest obszar miast Konstantyniwka, Kramatorsk, Słowiańsk, Raihorodok i Łymań. Ale Rosjanie zaczęli bitwę o Konstantyniwkę z innego powodu.
Rosyjska ludność jest wyjątkowo odporna na wojenne trudy. Nie ma tu przecież nikogo, kto nie znałby choć jednej ofiary wojny Putina. A mimo to do protestów nie dochodzi.
Według rosyjskich doniesień Władimir Putin nie był zadowolony z ostatnich osiągnięć ministra spraw zagranicznych Siergieja Ławrowa. Czego wymaga się od dyplomacji w czasie wojny?
Center for Strategic and International Studies to znany amerykański ośrodek badawczy, założony przez Georgetown University w Waszyngtonie. Jego opracowań nie sposób ignorować.
Od dłuższego czasu na południowym odcinku frontu panował względny spokój. W ostatnich miesiącach sytuacja jednak uległa zmianie – rosyjskie wojska przeprowadziły stosunkowo udane natarcie na północ od Wełykiej Nowosiłki.
Kierownictwo rosyjskiej korporacji Rostiech oświadczyło, że państwo do 2036 r. utrzyma swoją drugą pozycję na świecie jako eksporter uzbrojenia. Sprawa ma drugie dno.
Na naszych oczach znika kolejne ukraińskie miasto: niewielki Kupiańsk położony we wschodniej części obwodu charkowskiego. Niedługo upadnie i ten bastion, zostaną tylko ruiny.
Walki o Pokrowsk wkraczają w ostatnią, najbardziej dramatyczną fazę. Co jest takiego w tym miasteczku, o którym rok temu mało kto słyszał?
Właśnie kończy się dramatyczna bitwa o miasta Pokrowsk i Myrnohrad, dwa niewielkie ośrodki miejskie w Donbasie, obecnie całkowicie zburzone i opuszczone przez cywili.
Nikt nie wie, jak wyglądałby upadek Rosji, co powstałoby na gruzach putinowskiej dyktatury ani jak w takiej sytuacji zachowałyby się Chiny. Wystarczy, by w Moskwie zaczęła się dramatyczna walka o władzę.
Groźba wyrażona przez Aleksieja Żurawliowa, wiceprzewodniczącego komisji obrony rosyjskiej Dumy, że Rosjanie mogą rozmieścić rakiety z głowicami jądrowymi na Kubie lub w Wenezueli, nie wywołała na razie komentarzy w amerykańskiej administracji. Dlaczego?
Podobnie jak pocisk Buriewiestnik, wielka torpeda 2M39 Posejdon ma napęd atomowy. I dokładnie tak samo jej bojowa użyteczność jest mocno wątpliwa, mówiąc delikatnie.
Współczesne wojska używają bardzo wielu systemów, które nadają fale radiowe. Generalnie są to radiostacje i telefony komórkowe, radiolinie, radary, stacje zakłóceń aktywnych i radiotechniczne systemy nawigacyjne. Namierzając je, wiemy, gdzie znajdują się wojska.
Rosjanie mają wyjątkowe zamiłowanie do budowania nikomu niepotrzebnych i całkowicie nieprzydatnych typów uzbrojenia. Buriewiestnik jest właśnie takim projektem, a serię zapoczątkowała słynna car-puszka.
Rosjanie kończą próby nowoczesnego systemu strategicznego 9M730 Buriewiestnik. To pocisk skrzydlaty, ale o nieograniczonym zasięgu, bo z napędem atomowym.
Co Rosja zyska, a co straci na użyciu broni jądrowej i czy Zachód słusznie się tego obawia? Nie wolno dopuścić, by wszystkie nasze działania były paraliżowane strachem związanym z użyciem broni atomowej.
Czy można prowadzić działania wojenne bez sprzętu ciężkiego? W Ukrainie obie strony cierpią na znaczne braki na tym polu, a sytuację komplikują wszędobylskie drony.
Rosjanie znów wprowadzili nową „broń” w działaniach wojennych i w konfrontacji poniżej progu wojny. Tania, tandetna agentura jest groźna z powodu masowej skali.
W czasie wizyty w Szwecji prezydent Wołodymyr Zełenski podpisał list intencyjny w sprawie zakupu od 100 do 150 myśliwców Gripen. To jeszcze nie kontrakt, ale jeśli do zakupu dojdzie, to co to da?
Informacją można zdziałać bardzo wiele. Wciąż zapominamy, że wojna to przede wszystkim zmagania siły woli społeczeństw. Na Polaków może nie trzeba będzie dział, bo wystarczą dobre farmy trolli.
Zgodnie ze swoją doktryną, której zasad nie dotrzymano w Ukrainie, Rosja musi doprowadzić kolejne kraje do kompletnego upadku, nim wkroczy do nich militarnie dla osadzenia sprzyjającej sobie władzy.
Naiwność amerykańskiej administracji na tym polu jest porażająca. W Waszyngtonie nikt nie widzi, że Rosja ponownie podjęła wielkie dzieło zbudowania mocarstwa poprzez podboje. Nie pierwszy raz w swojej historii.
Sekretarz prasowa Białego Domu Karoline Leavitt wezwała Rosję i Ukrainę do „zaakceptowania rzeczywistości” i zawarcia porozumienia. Uff, odetchnęliśmy z ulgą, bo teraz na pewno to zrobią.