Warszawski dzień 1944–1966

1 sierpnia myślimy o Warszawie i jej mieszkańcach.

Prezentujemy Państwu kolejną galerię historyczną o wojennym i powojennym życiu warszawiaków. Opowieść zaczyna się w roku gdy Mieczysław Fogg śpiewa "Piosenka o mojej Warszawie" a kończy w czasach "Snu o Warszawie" Czesława Niemena.

Narodowe Archiwum Cyfrowe W 1939 roku Warszawa miała milion trzysta tysięcy mieszkańców. W dniu wybuchu powstania 900 tysięcy.

Narodowe Archiwum Cyfrowe Obrońcy Żoliborza ze zgrupowania "Żyrafa" na stanowiskach. Odizolowana dzielnica broniła się do 30 września 1944 r. Śródmieście do 3 października.

Narodowe Archiwum Cyfrowe Tędy przeszła Warszawa. Obóz przejściowy w Pruszkowie działał od początku sierpnia. Pierwsi trafili tu nieliczni ocaleli z rzezi mieszkańcy Woli. Po upadku powstania - pozostali mieszkańcy miasta. Ponad pół miliona warszawiaków.

Narodowe Archiwum Cyfrowe Dopiero po 6 miesiącach niszczenia miasta przez Hitlera Stalin przestaje czekać. 17 stycznia 1945 r. żołnierze Wojska Polskiego na rynku Starego Miasta.<br /><br />W 1944 r. paryżanie czekali jednie 8 dni na pomoc dla swojego powstania i wyzwolenie.

Wacław Żdżarski/Narodowe Archiwum Cyfrowe Już w lutym i marcu do ruin wracały tysiące warszawiaków. Otwierano pierwsze "garkuchnie" i kawiarnie, takie jak "Cafe Fogg". Okolice placu Trzech Krzyży w 1946 r.

Narodowe Archiwum Cyfrowe Jedna z ekshumacji w latach 1944-1949. Skwery, place i podwórka zastępowały cmentarze. Wiele piwnic było grobowcami.

Zbyszko Siemaszko/Narodowe Archiwum Cyfrowe Pani murarz. Budowa domu w latach 50. nie była zwykłą budową. Nowa władza przekonywała, że z każdą cegłą i piętrem ludzie budują także socjalizm.

Zbyszko Siemaszko/Narodowe Archiwum Cyfrowe Uczelnie pracowały od 1945 r., ale na pierwsze domy studenckie trzeba było poczekać. Akademik przy ulicy Madalińskiego w 1954 r.

Wacław Żdżarski/Narodowe Archiwum Cyfrowe Rok 1946. Pan pilot. Radość na twarzach pasażerów przy wejściu do samolotu LOT-u. Okęcie było otwarte bardziej dla powracających z Zachodu niż dla wyjeżdżających. "Żelazna kurtyna" już zapadła.

Edward Hartwig/Narodowe Archiwum Cyfrowe "Krakowiacy i górale" na scenie Teatru Narodowego w 1950 r. W tym czasie poruszane są już tylko "ważkie tematy": wątki ludowo-narodowe...

Edward Hartwig/Narodowe Archiwum Cyfrowe oraz socjalistyczne. W Teatrze Powszechnym warszawiacy mogą obejrzeć sztukę "Moskiewski charakter".

Zbyszko Siemaszko/Narodowe Archiwum Cyfrowe Inne święta po 1956 r. Kopia obrazu jasnogórskiego w jednej z warszawskich parafii (1957 lub 1958 r.).

Zbyszko Siemaszko/Narodowe Archiwum Cyfrowe Prymas Stefan Wyszyński wygłasza kazanie przed kościołem św. Anny przy Krakowskim Przedmieściu w czerwcu 1957 r. Wielu warszawiaków wraca z więzień, a prymas tysiąclecia z trzyletniego internowania.

Tadeusz Rolke/Agencja Gazeta Warszawska ulica w 1959 r. Prawie jak przed wojną.

Tadeusz Rolke/Agencja Gazeta Pan przechodzień przed plakatami wyborczymi w 1959 r. Prawie jak wybory.

Tadeusz Rolke/Agencja Gazeta Pani waga. <br /><br />Pod koniec lat 50. XX wieku liczba mieszkańców przekracza milion.

Tadeusz Rolke/Agencja Gazeta Pan szewc.

Tadeusz Rolke/Agencja Gazeta Jeszcze jeden widok z lotu ptaka (z tego samego miejsca co fotografia Pl. Trzech Krzyży) w stronę Nowego Światu. 1959 r.

Tadeusz Rolke/Agencja Gazeta Mali warszawiacy zawsze mają swoje marzenia.<br /><br />W 1966 r. Niemen kończy pisać "Sen o Warszawie" a miasto ma tylu mieszkańców co przed wojną.