Benin. To państwo położone w Afryce Zachodniej ma dwie stolice – Port-Novo i Kotonu. Konstytucyjną stolicą jest Port-Novo – i to już od czasów, gdy kraj miał status francuskiej kolonii. Z drugiej strony Kotonu od zawsze było siedzibą miejscowego rządu. Podział ten utrzymano nawet po 1970 r., gdy Benin uzyskał niepodległość.

Boliwia. Przyczyny obecnego stanu rzeczy sięgają w Boliwii 1899 r. Na skutek sporu pomiędzy dwoma największymi partiami politycznymi, powiązanymi z przemysłem wydobywczym, miastu La Paz przyznano szereg przywilejów. Przeniesiono tam również oficjalną siedzibę boliwijskiego rządu. Partia Liberalna, wspierana przez klany wydobywców cyny, żądała dla La Paz całkowitej władzy, jednak negocjacje z drugą stroną konfliktu, Partią Konserwatywną, sprawiły, że oficjalną stolicą pozostało Sucre – i ten stan utrzymuje się do dziś.

Chile. Decentralizacja i rozdzielenie ośrodków władzy nastąpiły w Chile po odebraniu władzy Augusto Pinochetowi w 1990 r. Oficjalną stolicą tego kraju zawsze było Santiago (od czasów kolonialnych), jednak aby podkreślić nowy etap, siedzibę parlamentu przeniesiono do Valparaiso.

Gruzja. Oficjalną stolicą Gruzji jest Tbilisi, zaś w Kutaisi znajduje się siedziba rządu i parlamentu. Oba miasta mają długą historię i w przeszłości pełniły funkcję ważnych ośrodków władzy w kaukaskich królestwach. Z tego względu postanowiono je uhonorować i sprawiedliwie obdarzyć mianem dwóch gruzińskich stolic.

Honduras. Od 1880 r. stolicą Hondurasu jest Tegucigalpa. W 1936 r. ustanowiono jednak konstytucję, na mocy której stworzono Dystrykt Centralny, złożony z miast Tegucigalpa i z położonego po drugiej stronie rzeki Comayagüela. W 1982 r. weszła w życie obecna konstytucja, która uczyniła Dystrykt oficjalną stolicą, w związku z czym status ten otrzymały oba miasta wchodzące w jego skład.

Wybrzeże Kości Słoniowej. Abidżan jest stolicą Wybrzeża Kości Słoniowej od 1933 r., gdy kraj znajdował się jeszcze pod francuską okupacją. Niespodziewany zwrot nastąpił jednak w 1983 r., gdy prezydent Félix Houphouët-Boigny przeniósł oficjalną stolicę do Jamusukro – swojego rodzinnego miasta, które postanowił w ten sposób uhonorować.

Malezja. Powodem, dla którego miastu Kuala Lumpur odebrano status jedynej stolicy, było jego przeludnienie. Rząd Malezji postanowił rozwiązać tę sytuację, kupując od stanu Selangor obszar o wielkości ok. 46 km kw. i budując tam nowe miasto – Putrajaya. W 1999 r. ustanowiono je centrum administracyjnym, do którego przeniesiono główne ośrodki władzy.

Czarnogóra. Oficjalną stolicą Czarnogóry jest Podgorica. Władze tego kraju postanowiły jednak uhonorować również drugie miasto – Cetynię, która jest kolebką czarnogórskiej państwowości. Ze względu na duże znaczenie historyczne w 1992 r. nadano jej honorowy tytuł „Stolicy Czarnogóry”.

Holandia. W odróżnieniu od innych państw Holandia zawsze miała dwie stolice. Amsterdam jest stolicą konstytucyjną od 1814 r., gdy kraj uwolnił się od rządów napoleońskiej Francji. Haga jest zaś od 1588 r. siedzibą władz, a dziś znajduje się w niej siedziba holenderskiego rządu, parlamentu i rodziny królewskiej.

Korea Południowa. Przypadek Korei Południowej jest najnowszy ze wszystkich – w 2003 r. podjęto w Seulu decyzję, aby odciążyć przeludnione miasto i poszukać innego, do którego można przenieść część ośrodków administracyjnych. W 2007 r. postanowiono, że potrzebne będzie do tego utworzenie nowego miasta – Sedżong, co udało się ostatecznie w 2012 roku.

Sri Lanka. Trzy dekady po wywalczeniu niepodległości rząd Sri Lanki doszedł do wniosku, że należy odciążyć dotychczasową stolicę – Kolombo. Dokonano tego w 1982 r., przenosząc większość ośrodków administracyjnych do miasta o niecodziennie brzmiącej nazwie Sri Dźajawardanapura Kotte, znajdującego się na przedmieściach Kolombo.

Suazi. Suazi ma dwie stolice od początku swojego istnienia. W Lobambie mieści się siedziba króla i parlamentu, a wszystkie pozostałe instytucje znajdują się w Mbabne, które jest administracyjną stolicą kraju.

Tanzania. Do 1973 r. oficjalną stolicą Tanzanii było Dar es Salaam. Jest ono jednak położone na wschodnim wybrzeżu, co skłoniło tanzański rząd do przeniesienia ośrodka władzy do centralnej części kraju. Wybór padł na Dodomę, która stała się oficjalną stolicą Tanzanii. Przeprowadzka odbywała się jednak na tyle powoli, że wiele państwowych instytucji do dzisiaj nie wyniosło się z Dar es Salaam, przez co pozostaje ono faktyczną administracyjną stolicą.

Sahara Zachodnia. Saharyjska Arabska Republika Demokratyczna (zwana Saharą Zachodnią) jest określana mianem państwa nieuznawanego (uznało je zaledwie 50 państw). W związku z nieustalonym statusem międzynarodowym ma ono dwie stolice: Laayoune (uznaną przez Maroko, uważające całą Saharę Zachodnią za integralną część swojego terytorium) oraz Tifariti (uważane za stolicę przez saharyjski rząd).

Republika Południowej Afryki. RPA jest jedynym państwem na świecie, które ma aż trzy stolice. Przyczyną tego stanu rzeczy była sytuacja z 1910 r., gdy stworzono jeden kraj z czterech sąsiadujących ze sobą prowincji (Natal, Transwal, Orania i Kolonia Przylądkowa). Ich zarządcy nie mogli jednak dojść do porozumienia, które miasto powinno przewodzić całemu państwu, dlatego zdecydowano się na nadanie miana stolicy aż trzem miastom: Kapsztadowi (Kolonia Przylądkowa), Bloemfontein (Orania) i Pretorii (Transwal).