Małgorzata Kozłowska: – Już Seneka zwracał uwagę na pokrewieństwo między geniuszem a chorobą psychiczną. Na współczesnych widzach ogromne wrażenie zrobił film Rona Howarda o genialnym matematyku Johnie Nashu. Chorzy na schizofrenię to „piękne umysły”?
Jolanta Chojnacka-Wójtowicz: – Schizofrenia nie omija geniuszy. Chorują zarówno osoby wybitne, przeciętne, jak i o obniżonym poziomie intelektualnym.
Czym jest schizofrenia, jak ją rozpoznać?
To zespół objawów obejmujących zaburzenia myślenia i spostrzegania oraz nieadekwatne reakcje emocjonalne. Bardzo charakterystycznymi objawami są przeżycia psychotyczne, jak omamy (np. głosy komentujące zachowanie pacjenta) i urojenia. Obraz choroby u poszczególnych osób może być bardzo indywidualny, jednak ustalono najczęściej pojawiające się schematy i wyznaczono kryteria, aby ułatwić rozpoznanie choroby. Bardzo istotnym elementem jest czas trwania objawów u pacjenta – trzeba ocenić, czy ten zespół objawów trwa odpowiednio długo.
Odpowiednio długo – czyli?
Według kryteriów przyjętych w Polsce objawy psychotyczne muszą trwać przynajmniej miesiąc. W klasyfikacji amerykańskiej przyjmuje się okres sześciu miesięcy.
Co wiemy o przyczynach
Czy mamy do czynienia z chorobą już zbadaną?
Wiemy dużo na temat przebiegu schizofrenii. Przyczyny występowania nie są do końca poznane, funkcjonuje kilka teorii próbujących tłumaczyć jej genezę.
Czy jest jakiś model rodziny, który sprzyja ujawnieniu się choroby albo wręcz ją prowokuje? Antoni Kępiński w książce „Schizofrenia” z 1972 r. pisze o czymś takim, jak schizofrenogenna matka, czy o schizoidach wśród rodziców w ogóle.