1. Marat/Sade wg Petera Weissa w reż. Mai Kleczewskiej, Teatr Narodowy w Warszawie. Tworzące się z chaosu szpitala psychiatrycznego i w chaos się zsuwające przedstawienie irytuje i hipnotyzuje, dręczy i urzeka. Najbardziej ekstremalne doświadczenie teatralne roku.
- Marat/Sade - recenzja spektaklu
***
2. Tango Sławomira Mrożka w reż. Jerzego Jarockiego, Teatr Narodowy w Warszawie. Jak dojrzeć w czasach kultu młodości? Jak być poważnie traktowanym, gdy powaga jest obciachem? „Tango” Jarockiego nie śmieszy, ono przeraża.
***
3. Trylogia wg Henryka Sienkiewicza w reż. Jana Klaty, Stary Teatr w Krakowie. Ironiczna i gorzka wizja Polski jako kraju pod ciągłą mobilizacją, z mitem bohaterskiej śmierci za wiarę (a raczej przeciw innym wiarom) i ojczyznę, przenoszonym z pokolenia na pokolenie.
- Trylogia - recenzja spektaklu
***
4. Persona. Tryptyk/Marilyn, autorski spektakl Krystiana Lupy, Teatr Dramatyczny w Warszawie. Lupa przyglądając się genialnej aktorce i ponadczasowemu symbolowi seksu, analizuje równocześnie nasze, projektowane na ikony popkultury, pragnienia. Wielka rola Sandry Korzeniak.
- Sandra Korzeniak - trochę o aktorce
- Persona - recenzja spektaklu
***
5. T.E.O.R.E.M.A.T. Piera Paolo Pasoliniego w reż. Grzegorza Jarzyny, TR Warszawa. Przedstawienie hipnotycznie piękne, które, operując poezją i wieloznacznym obrazem, otwiera przestrzeń dla własnych pytań i poszukiwań widza.
- Grzegorz Jarzyna - sylwetka twórcza
- TEOREMAT - recenzja spektaklu
***
6. (A)pollonia, autorski spektakl Krzysztofa Warlikowskiego, międzynarodowa koprodukcja warszawskiego Nowego Teatru. Intymny temat ofiary zderzony z niespotykanym dotąd u tego reżysera rozmachem inscenizacyjnym.
- Krzysztor Warlikowski - sylwetka reżysera
- (A)pollonia - recenzja spektaklu
***
7. Między nami dobrze jest Doroty Masłowskiej w reż. Grzegorza Jarzyny, TR Warszawa. Naszpikowany zabójczą autoironią, miksujący języki i dyskursy – od wykluczonych po telewizyjnych celebrytów – portret naszych zmagań z tożsamością narodową.
- Między nami dobrze jest - recenzja spektaklu
***
8. Ziemia obiecana wg Władysława Stanisława Reymonta w reż. Jana Klaty, koprodukcja m.in. Teatru Polskiego we Wrocławiu. Biznes jak hazard: uzależnia, wyzwala najgorsze instynkty, znieczula na ból innych, a na końcu wypala i niszczy.
- Ziemia obiecana - recenzja spektaklu
***
9. Pamiętnik z Powstania Warszawskiego Mirona Białoszewskiego w reż. Jerzego Bielunasa, Teatr Kamienica w Warszawie. Efektem zderzenia genialnych fraz Białoszewskiego z rockową muzyką Mateusza Pospieszalskiego i energią młodych wykonawców jest ściskający gardło raport z ginącego miasta.
***
10. Polski teatr przemiany oraz Grotowski. Przewodnik Dariusza Kosińskiego, teatrologa z Uniwersytetu Jagiellońskiego (obie książki wydane przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu). Fundamentalne dla zrozumienia nie tylko polskiego teatru.