Fałszerz, plagiator, naśladowca

7 lutego 2014

Dr Maciej Świerkocki jest pisarzem, scenarzystą, krytykiem i tłumaczem literatury anglojęzycznej. Pracuje w Instytucie Teorii Literatury, Teatru i Filmu Uniwesytetu Łódzkiego. Tadeusz Późniak / Polityka

Rozmowa z Maciejem Świerkockim, który przełożył m.in. trzy powieści Cormacka McCarthy’ego, o roli i kłopotach tłumacza literatury

Justyna Sobolewska: – Przekładał pan pisarzy, którzy tworzą swój język, tak jak Cormac McCarthy. Jak wygląda w takim wypadku praca tłumacza? Na ile chce być wierny, na ile musi sam tworzyć język?
Maciej Świerkocki: – Pisarz i tłumacz właściwie zawsze tworzą własny język. Może nawet inny w każdej książce. Tłumacząc język Południa McCarthy’ego, stworzyłem własny język, najprościej mówiąc, proletariacko-wsiowy, który wydawał mi się lepszym ekwiwalentem niż jakiś gotowy polski regionalizm, na przykład gwara góralska albo warszawska.

Niezbędnik Inteligenta „O języku” (100060) z dnia 23.10.2012; KOMUNIKACJA JĘZYKOWA; s. 94

Justyna Sobolewska

Krytyczka literacka. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Wcześniej pracowała w „Przekroju” i „Dzienniku”. Autorka książki „Książka o czytaniu, czyli resztę dopisz sam” (2012 r.), której poszerzone wydanie ukazało się w 2016 r. Zasiada w kapitule Nagrody im. Gombrowicza oraz Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. W 2017 r. przygotowała antologię opowiadań Kornela Filipowicza „Moja kochana dumna prowincja”. Jest laureatką nagrody PIKowy Laur przyznawanej przez Polską Izbę Książki za promocję czytelnictwa.