Amorficzne, nieuchwytne, niedefiniowalne piękno

O pięknie decyduje kontekst. Ten sam wieżowiec może być piękny w mieście, a paskudny w górach. Żadnego piękna nie ma poza kontekstem – mówi historyk sztuki Anda Rottenberg.

BEW „Ludzie garną się ku najszerszym możliwym kanonom, ale wewnątrz pozostają sobą, czyli produktem procesu ewolucji”.

JACEK ŻAKOWSKI: – Dysgraficzny dyslektyk, czyli ja, przychodzi do guru artystów, czyli do pani, i pyta: co jest piękne w życiu?
ANDA ROTTENBERG: – Guru ma być od sztuki czy od życia?

Niech będzie od życia sztuki i sztuki jako życia. Kiedy ostatnio spojrzała pani na coś i pomyślała pani: piękne!
Ja już kategorii piękna nie używam.

Bo?
Na starość człowiek wraca do korzeni. Dla mnie takim korzeniem jest stara platońska triada.