Dlaczego przekład „Sukcesji” daje satysfakcję, jak poradzić sobie z literackimi aluzjami i wielopiętrowymi przekleństwami w dialogach?
Dla tłumacza serial taki jak „Sukcesja” to niemałe wyzwanie. Trzeba nie tylko nadążać za dialogami wypowiadanymi z szybkością serii z karabinu, lecz także ogarniać zarówno język ulicy, jak i nowoczesną korpomowę. Ale Michał Kwiatkowski, muzyk i tłumacz filmów oraz seriali (to on spolszczył m.in. „Dolinę Krzemową”, „Kidding” oraz „Sceny z życia małżeńskiego”), nie boi się zmierzyć z rodziną Royów walczącą o władzę nad medialnym imperium. I opowiada, dlaczego przekład „Sukcesji” daje satysfakcję, jak poradzić sobie z literackimi aluzjami i wielopiętrowymi przekleństwami w dialogach oraz dlaczego muzyka Nicholasa Britella jest jedną z zalet produkcji emitowanej przez HBO.