Kurajszyci w Mekce.
Mahomet (Muhammad) urodził się prawdopodobnie w 570 r. w Mekce. Miała ona szczególne znaczenie na Półwyspie Arabskim. Leżała na lądowym szlaku handlowym łączącym południe Arabii i Indie z basenem Morza Śródziemnego. Ciągnęły tędy karawany wiozące złoto, mirrę i kadzidło. Mirra i kadzidło były pożądanymi wonnościami w Rzymie i Bizancjum, a złoto wywożono do Indii, wymieniając je na indyjskie przyprawy. Mekka była też centrum politeistycznego kultu Arabów; zdążały do niej pielgrzymki beduinów oddających cześć bóstwom w tamtejszej świątyni Al-Kaba.
Prawdopodobnie w początkach VI w. miastem zawładnęło przedsiębiorcze plemię Kurajszytów, które zajęło się zarówno handlem, jak i pielgrzymami. Taka działalność wymagała dobrej organizacji militarnej oraz umiejętności dyplomatycznych, handlowych i religijnych. By przeprowadzać karawany przez Półwysep Arabski, trzeba było stawić czoło plemionom od Omanu po Gazę, a więc wykazać swoją siłę i umiejętnie zawierać przymierza. Trzeba też było być przygotowanym do funkcji religijnych, kapłańskich, by chronić i obsługiwać miejsca kultu religijnego. Tymi obowiązkami podzieliły się poszczególne rody kurajszyckie: jedni byli kupcami, inni świetnymi wojownikami i dyplomatami, jeszcze inni obsługiwali pielgrzymki.
Haszymici.
Ród Mahometa, Haszymici, związany był z opieką nad pielgrzymami. Dziadek Mahometa Abd al-Muttalib i ojciec Abd Allah pracowali przy Al-Kabie. O tym, że byli związani z kultem religijnym, świadczyć mogą ich teoforyczne imiona: Abd Allah to sługa boga Allaha, a imię Mahometa – po arabsku Muhammad – znaczy wychwalany (w podtekście: przez Boga). Natomiast stryj Abu Talib (to imię nie jest teoforyczne) był bogatym kupcem, który prowadził karawany do Syrii i Jemenu.