Pomocnik Historyczny

Rosja-Francja: posłowie, traktaty, armaty

Napoleon i Aleksander I po podpisaniu pokoju w Tylży, 1807 r. Napoleon i Aleksander I po podpisaniu pokoju w Tylży, 1807 r. APIC
„Okrutne bestie, spragnione ludzkiej krwi!”, to wykrzyczane w liście (1793) zdanie Katarzyny II oddaje stosunek wielkiej carycy do dramatu, jaki rozegrał się we Francji, a zwłaszcza do ścięcia Ludwika XVI. Odtąd z Francuzami można było już tylko walczyć.
Imperium Napoleona.Polityka Imperium Napoleona.

1789–1801.

Od polityki do podnóża Alp

PRAGMATYZM KATARZYNY II. Tyrady Semiramidy Północy, jak zwano carycę, przeciw władzy paryskich „szewców” są powszechnie znane. Studiujący jej korespondencję historycy odkryli jednak, że aż do zabójstwa Burbona i jego austriackiej żony Katarzyna wpływała na francuskie wypadki tylko w ramach tradycyjnej polityki. Wspierała zakulisowo monarchistów, stawiając też na wewnętrzne podziały w obozie reform oraz skorumpowanie parlamentarzystów. Ani przez chwilę nie szykowała rosyjskich wojsk do marszu na Paryż. Niektóre przemiany, jak np. dokonaną po 1789 r. we Francji sekularyzację dóbr kościelnych, miała już sama za sobą, a uwieńczenie wersalsko-paryskich wstrząsów budową monarchii konstytucyjnej wcale tej uczennicy francuskich filozofów nie przerażało. Długo wierzyła, że Ludwik XVI zdoła wyjść z kryzysu w duchu reformującego kraj od góry oświeconego absolutyzmu. Jeśli zaś warunkiem uspokojenia miała być zmiana panującego, gotowa była promować królewskiego brata – księcia d’Artois (w 1824 r. obejmie tron jako Karol X). Ostrzegała więc Austrię i Prusy przed radykalnymi krokami, które zniszczyłyby nadzieje umiarkowanych monarchistów. Jak wiemy, bez skutku.

O politycznej racjonalności carycy świadczą czyny. Nienawidząc całą sobą owych, jak pisała do starego powiernika Melchiora Grimma, „adwokacin, które w zależności od tego, jak im zapłacić, staną za prawdą lub kłamstwem, za sprawiedliwością lub jej zaprzeczeniem”, pozwoliła (nieoficjalnie) opublikować Deklarację Praw Człowieka i Obywatela, a cenzura dopuszczała prasowe doniesienia z Wersalu i Paryża.

Pomocnik Historyczny „O roku ów: 1812” (100059) z dnia 27.11.2012; KU ZWARCIU; s. 32
Reklama