Kapelusz
Noszony przez Napoleona, jako cesarza Francuzów, został spopularyzowany za sprawą mnóstwa rycin i obrazów, stanowiąc istotny element jego legendy. Cesarz miał kilkadziesiąt takich nakryć głowy, zmieniał je co kilka tygodni, nie dbając o nie, niszczył i gubił podczas kampanii albo też dawał na pamiątkę gospodarzowi domu, w którym kwaterował, bądź komuś ze służby lub swego otoczenia. Wyrabiali je wyłącznie dostawcy dworu cesarskiego, Poupart i Delaunay, mający swą siedzibę w Pałacu Trybunatu nr 32. Wykonane były z czarnego, brązowego lub szarego filcu, z charakterystycznym podniesionym tylnym brzegiem, z lewej strony ozdobione trójkolorową kokardą specjalnego modelu, zwanego cesarskim. Obszywano je galonem z czarnego jedwabiu.
Kapelusze te są szczególnie cenione przez kolekcjonerów i muzea poświęcone epoce napoleońskiej. Za przykład mogą służyć losy egzemplarza z paryskiego Muzeum Armii. Kapelusz noszony przez cesarza w czasie kampanii 1814 r. został ofiarowany 6 kwietnia 1812 r. przez szambelana cesarskiego, hr. de Turenne, kapitanowi de Belleville. Wnuk tego ostatniego, niejaki Rible, przekazał go Napoleonowi III z przeznaczeniem dla Muzeum Pamięci. W 1899 r. zakupiony z magazynów tego muzeum przez kolekcjonera Pauilhaca, trafił wraz z jego zbiorem do Muzeum Armii. EWN
Marszałek
Był to wysoki urzędnik dworu cesarskiego. Równocześnie dowódca wojskowy, w praktyce także najwyższy stopień w hierarchii WA. Ustanawiająca cesarstwo uchwała senatu z 18 maja 1804 r. przewidywała, że będzie 16 marszałków. Następnego dnia Napoleon mianował jednak tylko 14 oraz 4 honorowych, teoretycznie nienależących już do czynnej służby.