Szczególne miejsce w dziejach religii Żydów zajmuje chasydyzm, określany w historiografii geograficznie – polskim lub wschodnioeuropejskim bądź, od określenia założyciela ruchu, besztiańskim.
Israel ben Eliezer – Baal Szem Tow – Beszt. Pojęcia chasydu (hebr. hasid – pobożny) i chasydyzmu jako ideologii dążących do pogłębionej religijności, związane są z wieloma ruchami religijnymi w łonie judaizmu na przestrzeni wieków. Chasydyzm polski to ruch religijno-odrodzeniowy powstały w połowie XVIII w. na południowo-wschodnich kresach Rzeczpospolitej, Podolu i Wołyniu, który istnieje nieprzerwanie do dnia dzisiejszego.
