Strach przed rabunkiem, kradzieżą, gwałtem

Dotarcie na miejsce osiedlenia kończyło exodus, ale nie zamykało historii strachu i poczucia tymczasowości.

AN Antyniemiecka propaganda władz PRL tylko wzmagała lęk osadników na ziemiach jakoby odzyskanych, plakaty z lat 50.

Doświadczenie pionierów. Na miejsce osiedlenia repatrianci przyjeżdżali wyczerpani emocjonalnie i fizycznie. Doskwierały im osamotnienie, bezdomność, brak pomocy ze strony administracji państwowej. Przeżywali skrajne emocje: od radości do panicznego strachu. Ten ostatni towarzyszył zwłaszcza pionierom. „Ulice puste – wspominał kolejarz Marian Bogusz swoją pierwszą noc w Szczecinie. – Daleko, gdzieś w śródmieściu, odgłosy strzałów z broni palnej, pojedyncze serie.