Akt krewski
(Pierwsza unia polsko-litewska, 14 sierpnia 1385 r.).
(...) Jagiełło z łaski Bożej Wielki Książę Litwy i Rusi (...) wyprawił uroczyste poselstwo do panów ziemian Polski, a potem też do jej królewskiej wysokości (...) najjaśniejsza pani, niechaj Wysokość Wasza przyjmie do tak wielce zbawiennego związku tegoż pana Jagiełłę, Wielkiego Księcia, na syna, a najjaśniejszą księżnę Jadwigę, córę waszą najdroższą, królową Polski, niechaj poślubi na prawą swą małżonkę. A sądzimy, że z tego wyniknie chwała Boża, dusz zbawienie, ludziom zaszczyt i wzmożenie państwa.
Skoro zaś to, co przyrzeczono, dojdzie do przewidzianego końca, natenczas pan Jagiełło, Wielki Książę Litewski ze wszystkimi braćmi swymi jeszcze nie ochrzczonymi, krewniakami, szlachcicami, ziemiami, z wyższymi i niższymi w swoich krajach zamieszkałymi, wiarę świętego Kościoła rzymskiego zamierza przyjąć, pragnie i życzy sobie. A ponieważ zabiegało około tego wielu cesarzy i różnych książąt, a nie zdołali aż dotychczas zgoła tego otrzymać od niego, zaprawdę tedy zaszczyt ten Bóg wszechmogący zachował dla Jej królewskiej wysokości.
Dla sprawy tej utwierdzenia, dla pewności i ubezpieczenia tenże Jagiełło Wielki Książę przyrzeka wszystkie skarby swe złożyć i wydać na odzyskanie strat państw obojga, tak Polski jak i Litwy. A to tylko, jeśli ta pani Węgier córkę swoją Jadwigę, królową polską przyrzeczoną, odda mu w małżeństwo. Także obiecuje tenże Jagiełło, Wielki Książę, że da i gotówką załatwi układ pieniężny, zawarty tytułem rękojmi pomiędzy tą panią królową Węgier, z jednej a księciem Austrii z drugiej strony, mianowicie dwieście tysięcy florenów. Również ten Wielki Książę Jagiełło przyrzeka i zobowiązuje się wszystkie utracone ziemie Królestwa Polskiego, oderwane przez czyje bądź ręce i zajęte odzyskać własnymi zachodami i kosztami.