Pomocnik Historyczny

Dyplomacja i propaganda

Spór polsko-krzyżacki

Koronacja Henryka IV, króla Anglii w latach 1399–1413. Racje Władysława Jagiełły przedstawiał temu monarsze chorąży poznański Jarosław z Iwna. Informacje o jego poselstwie czerpiemy z obszernej relacji wysłannika krzyżackiego, rycerza z ziemi chełmińskiej Dytryka von Legendorf (z Mgowa), który także objeżdżał dwory Europy. Ilustracja z ok. 1470 r. Koronacja Henryka IV, króla Anglii w latach 1399–1413. Racje Władysława Jagiełły przedstawiał temu monarsze chorąży poznański Jarosław z Iwna. Informacje o jego poselstwie czerpiemy z obszernej relacji wysłannika krzyżackiego, rycerza z ziemi chełmińskiej Dytryka von Legendorf (z Mgowa), który także objeżdżał dwory Europy. Ilustracja z ok. 1470 r. AKG
Wojna Polski i Litwy z Zakonem Krzyżackim bardzo wcześnie zaistniała na arenie międzynarodowej. Obie strony starały się w sposób wiarygodny przedstawić swoje racje i osłabić argumenty przeciwnika.
Biskup poznański Wojciech Jastrzębiec. Hierarcha włączył się w działania propagandowe Jagiełły m.in. w kurii pizańskiej papieża Jana XXIII. Ilustracja z „Catalogus archiepiscoporum Gnesnensium; Vitae episcoporum Cracoviensium” Jana Długosza, XV w.AN Biskup poznański Wojciech Jastrzębiec. Hierarcha włączył się w działania propagandowe Jagiełły m.in. w kurii pizańskiej papieża Jana XXIII. Ilustracja z „Catalogus archiepiscoporum Gnesnensium; Vitae episcoporum Cracoviensium” Jana Długosza, XV w.

Odezwy Jagiełły

Pierwsza polska odezwa skierowana do władców europejskich pochodzi już z 10 sierpnia 1409 r. Władysław Jagiełło zarzucał w niej krzyżakom chciwość przejawiającą się w zdobywaniu wciąż nowych ziem i przeciwstawił ich postawie polskie dążenia pokojowe. Na koniec król apelował, by odbiorcy pisma nie wierzyli argumentom zakonu i aby nie udzielali mu żadnej pomocy. Wezwanie to zostało wystosowane w samych początkach konfliktu, nic dziwnego więc, że objętościowo było dość skromne.

Kolejne, znacznie już obszerniejsze odezwy, wydane pod imieniem króla oraz wielkiego księcia litewskiego Witolda, ujrzały światło dzienne we wrześniu 1409 r. Pozostawała do rozstrzygnięcia kwestia, w jaki sposób ten polski i litewski punkt widzenia rozpropagować w chrześcijańskiej Europie.

Poselstwo Jarosława z Iwna

Równolegle ze sporządzeniem memoriału polskiego król wystawił list uwierzytelniający dla chorążego poznańskiego Jarosława z Iwna herbu Grzymała, który udawał się na francuski dwór Karola VI. Nie ulega wątpliwości, że zabrał on ze sobą spis polskich skarg i argumentów, a zapewne także inne pisma, ponieważ, jak wiadomo skądinąd, celem jego podróży poza Francją była również Anglia oraz dwory innych władców chrześcijańskich.

Osoba królewskiego wysłannika nie była przypadkowa – przed 1409 r. Jarosław przebywał już w Europie Zachodniej, uczestnicząc najpewniej w walkach z Maurami w Hiszpanii, skoro Jan Długosz używa wobec niego określenia „sławny rycerz hiszpański”. Najprawdopodobniej jeszcze wcześniej udał się na zachód Europy herold polskiego króla, noszący urzędowe miano Polanlant. Domniemywać można, że zgodnie ze zwyczajami średniowiecznej dyplomacji anonsował on przybycie głównego posła i wstępnie informował obcych władców o materii poruszanej sprawy.

Pomocnik Historyczny „1410 Grunwald” (100170) z dnia 13.07.2020; Konflikt; s. 83
Oryginalny tytuł tekstu: "Dyplomacja i propaganda"
Reklama