Pomocnik Historyczny

Maria Stuart (1542–87)

Maria I Stuart; portret François Cloueta, XVI w. Maria I Stuart; portret François Cloueta, XVI w. AN
Królowa Szkotów.

Dynastia Stuartów doszła do władzy dzięki dziewczynie i z powodu dziewczyny przeminie – miał smętnie skwitować narodziny córki szkocki król Jakub V (pan. 1513–42). W kilka dni później zmarł. Maria miała zaledwie dziewięć miesięcy, kiedy w 1543 r. koronowano ją na królową Szkotów, a władzę w jej imieniu sprawował regent.

Maleńką królewnę przeznaczono na żonę Edwarda, syna Henryka VIII Tudora, z którym, jako prawnuczka Henryka VII, była zresztą blisko spokrewniona. Jednak francuskie stronnictwo, na którego czele stała jej matka Maria, pochodząca z wpływowego francuskiego rodu Gwizjuszów, rozpoczęło negocjacje z Francją, tradycyjną sojuszniczką Szkotów w ich niekończącej się walce z Anglikami. W odpowiedzi oburzony Henryk VIII uderzył na szkocką granicę, zaś królowa Maria, obawiając się, by jej córki nie porwano i nie wywieziono do Anglii, odesłała pięcioletnią Marię do Francji.

Szkocka królewna dorastała na dworze króla Henryka II Walezjusza (pan. 1547–59) jako narzeczona jego najstarszego syna, delfina Franciszka (pan. 1559–60). Kształcono ją równie starannie jak królewskie dzieci. Teść i narzeczony ją uwielbiali, co nie było trudne, gdyż Maria wyrastała na pełną uroku, uprzejmą i wszechstronnie uzdolnioną panienkę. W 1558 r. poślubiła Franciszka. W rok później, po śmierci teścia, została królową Francji. Jednakże piękna i pełna energii młoda Maria znalazła się w cieniu królowej matki, Katarzyny Medycejskiej, której chorowity Franciszek II ulegał we wszystkim. Z czasem pomiędzy obiema królowymi zapewne doszłoby do konfliktu, lecz w kolejnym roku monarcha umarł. Maria, która nie doczekała się z nim dzieci, w 1561 r. zdecydowała się powrócić do ojczyzny.

Tymczasem pod jej nieobecność większość możnych przeszła na protestantyzm.

Pomocnik Historyczny „Władczynie Europy” (100178) z dnia 22.02.2021; Portrety mniejsze; s. 80
Reklama