Pokolenie wokalistek nauczyła śpiewać, a Micka Jaggera tańczyć. Całej reszcie pokazała, jak trzeba żyć.
Te piosenki z lat 80. – kapitalnie zebrane w płytę nigdy wcześniej niewydaną, ale spójną i możliwą do wyobrażenia – łączy w pierwszej kolejności kapitalny feeling, łobuzerski wdzięk i charyzma głównego bohatera.
Wiadomość została odebrana, a odpowiedzi wciąż brak. To ghostowanie.
Kiedy wydawało się, że cała Polska to rozumie, pojawiły się komentarze m.in. Cezarego Gmyza i Rafała Ziemkiewicza.
Przyjść, zobaczyć wiekowe atari, zx spectrum, amigę, pokazać je dzieciom? Można, ale komputerowa kultura retro to coś więcej: pozostaje żywa i ma wpływ na dzisiejszy rynek niezależnych gier.
ostatnie lata magazynu „Pixel”. Prasa może odchodzi, ale festiwal niezmiennie cieszy się wielkim zainteresowaniem. Opowiadają o nim Robert Łapiński i Aleksy Uchański, a rozmowę prowadzi Bartek Chaciński. Cieszymy się, że słuchasz naszych podkastów. Powstają one również dzięki wsparciu
Zmarła Tina Turner. Wokalistka o silnym głosie, artystka potrafiąca z cudzych piosenek zrobić swoje, a przede wszystkim bohaterka, która umiała po trudnych przejściach wymyślić się na nowo. Dla wielu słuchaczy – simply the best.
Na całej płycie jest trochę zmęczenia, szczypta podszytej zgorzknieniem nostalgii, ale w sumie jest to spójne i skutecznie zintegruje słuchaczy/słuchaczki z gronem czytelników autorki.
Utwory muzyczne też podróżują. Pieśń „Bella ciao” przeszła długą drogę z pól ryżowych do popkultury i na protesty kobiet. Są jednak ścieżki jeszcze bardziej wyboiste.
Płyta polskiej kompozytorki Martyny Basty zbiera entuzjastyczne recenzje w światowej prasie. Jej muzykę porównuje się ze skoncentrowaną na wspomnieniach literaturą noblistki Annie Ernaux. Ale czy taki był zamysł?
Ephemera, rozmawia Bartek Chaciński. Cieszymy się, że słuchasz naszych podkastów. Powstają one również dzięki wsparciu naszych cyfrowych prenumeratorów. Aby w pełni skorzystać z możliwości słuchania i czytania tekstów naszych autorów z bieżących i archiwalnych numerów „Polityki” i wydań specjalnych, dołącz do grona prenumeratorów Polityka.pl.
Na scenie popowej Vito Bambino (prywatnie Mariusz Dopieralski) bywał dotąd często wymarzonym, zapraszanym przez wszystkich wokalnym gościem: charakterystyczny tembr, nienaganna technika, a jednocześnie naturalność.
To kajna krejza, jak szybko podchwyciliśmy tę zbitkę.
Loreen piosenką „Tattoo” wygrała Konkurs Piosenki Eurowizji. To siódme zwycięstwo Szwecji, która w rankingu krajów wyrównała rekord Irlandii.
Rodzima kultura masowa porozumiewa się już mieszanką polskiego i angielskiego. A przyjęcie piosenki z Eurowizji potwierdza, że w sferze językowej jesteśmy tryhardami.
Tomasz Hołuj, perkusista legendarnego Osjana i tria Tomasza Stańki, opowiada o tym, jak sztuki wizualne łączą się w jego życiu z muzyką.
, że naprawdę znakomity muzyk, gdy gra, znika – mówi Tomasz Hołuj, przy okazji wspominając o swoich artystycznych inspiracjach. Rozmowę prowadzą Bartek Chaciński i Mirosław Pęczak. Cieszymy się, że słuchasz naszych podkastów. Powstają one również dzięki wsparciu naszych cyfrowych
Zaproszenie Doroty Masłowskiej do katalogu SBM wydawało się rok temu świetnym ruchem wizerunkowym dla tej popularnej wytwórni rapowej.
YouTube długo był jednym z miejsc w sieci, gdzie wyraźnie widać było przeciwieństwo lajków. I gdzie można było sprawdzić, czy liczba „łapek w górę” nie ustępuje czasem liczbie „łapek w dół”.
Zrealizowany bez udziwnień, lecz jeśli dla gier słownych język polski jest środowiskiem idealnym, to dla piosenkowego rytmu bywa brutalny i pełen zasadzek.
„Cichograje” jako neologizm grają na kontraście tego, co emocjonujące, i tego, co nudne.
Wręczono po raz kolejny Fryderyki, najważniejsze nagrody polskiej branży muzycznej. Bohaterem wieczoru okazał się Mrozu, ale było gorąco.
Film co chwila mruży oko do graczy, zarazem broniąc się pewną lekkością i dystansem.
Nowy album Metalliki jak zwykle wystawia tę grupę na oceny różnych pokoleń fanów.
Branża koncertowa nie notowała jeszcze w historii równie dobrych wyników. I nigdy nie miała tak złego wizerunku.
bilety na rzędy krzesełek na tyłach sceny sprzedawała na długo przed 1 kwietnia. I choć spotkało się to z mnóstwem ironicznych komentarzy, usługa cieszy się zainteresowaniem. Zapowiada ją zresztą szczere hasło: „brak widoku – tylko dźwięk”. A jej cena to (w bazowej wersji) 221 zł
Efekt końcowy przekona nawet tych, którzy od folku raczej stronią.
Album poszerzy publiczność Zimpla na Zachodzie, więc jeśli nagradzaliśmy go za „przekraczanie granic w muzyce”, to udało się po raz kolejny: w przenośni i dosłownie.
Ilu członków Depeche Mode potrzeba, żeby podtrzymać kult tej formacji? Niby wszystko wskazuje na to, że z takim składem mamy dziś do czynienia: to duet. Ale czy na pewno?
To nie debiut, ale chyba restart kariery.
Rozmawiamy z dr Matyldą Gerber, artystką, liderką polskich rankingów jazzowych, jak i zarazem specjalistką w dziedzinie badań ludzkiej intuicji.
prowadzi Bartek Chaciński. Cieszymy się, że słuchasz naszych podcastów. Powstają one również dzięki wsparciu naszych cyfrowych prenumeratorów. Aby w pełni skorzystać z możliwości słuchania i czytania tekstów naszych autorów z bieżących i archiwalnych numerów „Polityki” i wydań specjalnych dołącz do grona prenumeratorów Polityka.pl
Opowieść snuta minimalistycznymi środkami i powoli, która jednak mogłaby trwać wiecznie.
Album lepiej działa jako zbiór singli niż jako całość.
Lata 90. to już całkiem odległa historia, o czym przekonujemy się co rusz, spoglądając na świat kultury tej pierwszej potransformacyjnej dekady.
Słychać, że Bono wokalnie nie ma już dawnej formy.
Nigdy dość zespołów z lat 70. Okazuje się, że nawet dziś można założyć nowy.
W 50. rocznicę wydania „The Dark Side of the Moon”, jedna z najsłynniejszych płyt w historii, stała się symbolem konfliktu. I sporu o to, kto ją właściwie stworzył, bo ten sukces ma naprawdę wielu ojców.
Wrocławski raper Zdechły Osa (wcześniej był Młodym Osą, ale dla rocznika 1997 lata widać szybko lecą) to niełatwy obiekt analizy.
Kiedy masz soundsystem z odpowiednią mocą, dużą ilością dobrze wysterowanego basu, dzieją się rzeczy mistyczne – mówi Przemysław Jankowiak, producent muzyczny, lepiej znany jako 1988, laureat Paszportu POLITYKI w kategorii Muzyka popularna.
BARTEK CHACIŃSKI: – Załóżmy, że dzwonię do ciebie z propozycją nagrania. Co dalej? PRZEMYSŁAW JANKOWIAK (1988): – Najpierw muszę mieć wolny slot. Czyli terminów brak? Wiem, że korporacyjnie zabrzmiało. Ale zwykle cały rok mam zaplanowany od dechy do dechy. I staram się realizować w
O inspiracjach miejskich, roli wytwornicy dymu i wypełnionym grafiku producenta rozmawiamy z Przemysławem Jankowiakiem, czyli 1988, laureatem Paszportu POLITYKI.
zaproponowałem, by było przeinaczeniem imienia Sandra. Mało tego – gram w tym filmie epizodyczną rolę – opowiada 1988, zdradzając, jaki film chciałby sam nakręcić. Rozmowę prowadzi Bartek Chaciński. *** Cieszymy się, że słuchasz naszych podkastów. Powstają one również dzięki wsparciu naszych
Przy okazji premiery nowego albumu „W każdym (polskim) domu” Błażej Król opowiada o tym, co się działo podczas sesji u niego w domu.
tańczyć”, powrocie do lokalności, śpiewaniu na stadionie, spełnianiu marzenia o występie na Święcie Chleba, otwarciu na szeroką publiczność, prostych emocjach i porozumieniu na płaszczyźnie językowej. Rozmowę prowadzi Bartek Chaciński.
Całość brzmi dziwnie i ciekawie, choć monotonnie.
Płyta gramofonowa po czterech dekadach znów wygrywa z CD. Ale jest to zwycięstwo trudne: pozostała towarem kolekcjonerskim, częściej kupowanym niż słuchanym, drogim i dewastującym środowisko.
Od muzyki do wizjonerskiego „Diabła” (1972 r.) Andrzeja Żuławskiego zaczęły się poszukiwania taśm z niewydanymi nigdy nagraniami Andrzeja Korzyńskiego, których podjął się kilkanaście lat temu jeszcze jeden Andrzej – brytyjski didżej i wydawca Andy Votel.
Słychać spójność tego programu, który oryginalnie powstawał do spektaklu „Królowa Śniegu. Rytuał rozmrażania serc”, ale kontekst tamtego wydarzenia nie jest niezbędny, by docenić muzykę.
Walijczyk John Cale, niegdyś filar The Velvet Underground i współpracownik legendarnego La Monte Younga, nagrywa rzadko, ale na osiemdziesiątkę sprawił sobie album pełen inspirujących gości.
Specjalne wydanie podkastu „Kultura na weekend” poświęcamy jak co roku laureatom Paszportów POLITYKI. Przyglądamy się tegorocznej gali i próbujemy przewidzieć dalsze losy zwycięzców.
. Dziś opowiadają o nich i komentują nasi dziennikarze: Janusz Wróblewski, Aneta Kyzioł, Piotr Sarzyński, Justyna Sobolewska, Dorota Szwarcman oraz prowadzący to wydanie podkastu Bartek Chaciński. Zaglądamy przy okazji za kulisy nagrody, podsłuchując fragmenty próby, i prezentujemy ważne słowa, które padły tego dnia ze sceny. Podkastowe rozmowy z laureatami Paszportów już w kolejnych tygodniach.
Z odświeżającej nowości szkocka grupa Belle and Sebastian stała się przez 27 lat formacją klasyczną.
Nadzieją napawa to, że w 30 lat od swoich początków Paszporty POLITYKI odnajdują dawnych laureatów i nominowanych w sytuacji niekwestionowanych liderów swoich dziedzin. W tym jubileuszowym roku patrzymy więc w przyszłość, zarazem spoglądając wstecz.
Rynek imprez na żywo nie tylko się odmroził po pandemii, ale zanotował wyniki lepsze niż przed nią. Tylko czy da sobie radę z inflacją?
Kopiewska, dyrektorka marketingu Good Taste Production (organizatora m.in. Jarocin Festivalu, Letnich Brzmień i Salt Wave), oraz Bartosz Troński, wiceprezes portalu eBilet. Rozmawia z nimi Bartek Chaciński.
W dziedzinie 75-latków śpiewających punka Iggy Pop jest oczywiście pionierem, ale zanosi się na to, że to jak z rock’n’rollem – jeśli ktoś z godnością dociągnął do emerytury, nie schodzi poniżej pewnego poziomu.
W swojej nowej książce Bob Dylan zapowiada filozofię. W rzeczywistości śmieszy, tumani, przestrasza, jest pełen sprzeczności, przewrotny i wyprowadza czytelnika na manowce.
odnotowania jeszcze jeden interesujący fakt: każda z czterech wspomnianych w tej monumentalnej księdze przez Dylana piosenek śpiewanych przez kobiety została napisana przez mężczyzn. Jako autor książek Bob Dylan już przed Noblem nie miał lekkiego życia. Jego „Kroniki. Tom 1” – nie tak
TVP na ostatniej prostej zdobyła gwiazdę: dużą, choć wyblakłą. Ale czasy telewizyjnych sylwestrów odchodzą bardzo powoli w niebyt.