Rok 2019 upłynął ministerstwu obrony na intensywnej aktywności promocyjno-wizerunkowej. Modernizacja techniczna podążała drobnymi kroczkami, mimo że wcześniej zakładano dokonanie kilku znaczących skoków.
Sprawa może mieć związek ze śledztwem w sprawie korupcji w jednostce. W tle są też kupione dla GROM-u black hawki.
Nowy minister aktywów państwowych Jacek Sasin przejmie od MON nadzór nad spółkami zbrojeniowymi. PiS wraca do tego, co zastał w 2015 r. i ostro krytykował. To trzęsienie ziemi, z którego może wyjść ciekawy krajobraz.
Festiwal pomysłów świadczy o braku jasnej strategii dla krajowej zbrojeniówki. I to po czterech latach rządów, które miały ją „podnieść z kolan”. Co się stało?
Wprawdzie Niemcy i Francuzi produkują dobre czołgi, ale ich program się opóźnia, a my potrzebujemy nowego czołgu już. Na wczoraj. Tylko czy na pewno to Polska powinna go wyprodukować?
W MON będzie jeszcze więcej tego samego i jeszcze bardziej to samo. Co tydzień minister zapewni Polsce przełomowy sukces, który trzeba będzie celebrować i nagłaśniać do końca kadencji.
Sprawa jest dość kuriozalna. Opieramy nasze zdolności obronne na członkostwie w NATO, licząc na silne wzmocnienie na wypadek wrogiego ataku. Tymczasem nasi alianci mogą się poważnie zawahać, zanim wyślą swoje siły do Polski po 1 lipca 2020 r.
Gen. Leszek Surawski, poprzedni szef sztabu generalnego Wojska Polskiego, znalazł pracę w firmie zajmującej się lobbingiem na rzecz zagranicznych dostawców uzbrojenia.
Byłoby ogromnym błędem, gdyby następny rząd zanadto zawierzył swemu poprzedniemu wcieleniu. Albo uwierzył we własną propagandę, że z bezpieczeństwem, wojskiem i polityką obronną RP jest tak dobrze, jak jeszcze nie było za pamięci żywych.
Uzbrojone drony czy „chałupniczej” roboty pociski manewrujące to broń równie niebezpieczna co rakiety balistyczne. System obrony powietrznej musi sobie radzić też z „celami” małymi i nisko lecącymi. W przeciwnym razie inwestycja w drogie patrioty nie ma sensu. Polski to także dotyczy.