O tym, co wynika z tegorocznych wskazań oscarowych i kształtu samej ceremonii, dyskutujemy w podkaście kulturalnym „Polityki”.
Ceremonia zapowiadała się na niestandardową, przełomową, zaskakującą i na swój sposób przewidywalną. Królem gali został „Nomadland”, poetycki dramat społeczno-psychologiczny.
Film „Nomadland” w reżyserii Chloé Zhao, faworyt tegorocznej stawki, zdobył trzy statuetki. Ale gala w Los Angeles była przede wszystkim manifestem na rzecz czarnoskórych twórców. I nie tylko twórców.
Oscarowe emocje jeszcze przed nami, za to poznaliśmy już najgorsze filmy ubiegłego roku. W Hollywood wręczono Złote Maliny, wiemy też, które rodzime produkcje zasłużyły na Węże.
Bridget Jones była po trzydziestce, nie miała męża ani dzieci, niekoniecznie poświęcała życie pracy, za to miała skłonność do mniejszych i większych kompromitacji. W kinach pojawiła się 20 lat temu.
Na ostatniej prostej przed rozdaniem Oscarów jeszcze raz triumfowali faworyci. Aż cztery statuetki zdobył dramat „Nomadland”.
W przypadku radzieckiej adaptacji „Drużyny pierścienia” na podstawie J.R.R. Tolkiena słowa „odnaleziony skarb” z trudem przechodzą przez gardło. Film odkryto na nowo po 30 latach.
Wiele wskazuje, że filmowy pojedynek Godzilli z King Kongiem będzie pierwszym hollywoodzkim hitem czasów pandemii. Polacy niestety jeszcze poczekają, żeby się przekonać, kto wyszedł zwycięsko ze starcia dwóch ogromnych potworów.
Spora część tytułów walczących o Nagrody Akademii jest dostępna w serwisach streamingowych, podpowiadamy, gdzie szukać. A samo rozdanie Oscarów już 25 kwietnia.
Książka ma szaloną ambicję nie tylko przyjrzenia się kanonowi z polskiej perspektywy. Jest to również pozycja świadomie prowokacyjna.