Ekspresyjna gra, wyczucie psychologii, ironia, chytrość wypisana na twarzy – trudno opisać środki wyrazu i skalę talentu Wojciecha Pszoniaka, jednego z najwybitniejszych polskich aktorów.
Pragnienie, by swobodnie wybrać się do kina, buzuje w nas od kilku miesięcy. Tymczasem kolejne premiery są przesuwane, a multipleksy zamykają swoje podwoje.
„Diabeł wcielony” to swoista historia Stanów Zjednoczonych, kilkupokoleniowa opowieść na temat zła.
Nie powstrzymali ich najeźdźcy z kosmosu, nie powstrzymali terroryści, aż powstrzymała pandemia. Parafrazując znane powiedzenie: i Iron Man cielę, gdy kin otwartych niewiele.
W środku koalicyjnej rozgrywki o stołki ministerstwo kultury zalicza medialny hattrick (no, może ten ostatni gol to bardziej asysta). W grze są film, teatr i sztuki wizualne.
Jak to się stało, że film „Gwiazdeczki” („Cuties”), nagrodzony na festiwalu w Sundance, szybko stał się jednym z najbardziej kontrowersyjnych obrazów na Netflixie?
„Śniegu już nigdy nie będzie” Małgorzaty Szumowskiej i Michała Englerta wyjeżdża z Wenecji bez nagród, za to z entuzjastycznymi recenzjami.
Z komentarzy internautów, ale też części dziennikarzy, można wywnioskować, że amerykańska Akademia chce ingerować w treść filmów. A o co tak naprawdę chodzi?
Premierę aktorskiej wersji „Mulan” Niki Caro przekładano wielokrotnie. Gdy ujrzała światło dzienne, na wydarzenie, też nie po raz pierwszy zresztą, padł cień skandalu.
Fantastyczny thriller szpiegowski „Tenet” bawi się naszym postrzeganiem czasu – i figurą filmowego agenta.