Filozof i ekonomista Amit Bhaduri o tym, że kryzys jest już blisko, a w brexicie chodzi o walkę klas, a nie narodową tożsamość.
Adam Tooze miał zamiar napisać książkę o kryzysie finansowym, który zaczął się we wrześniu 2008 r. od bankructwa banku Lehman Brothers, a formalnie zakończył 5 lat później. Ostatecznie napisał inną, gorąco dzisiaj dyskutowaną: „Po upadku. Jak dziesięciolecie kryzysu finansowego zmieniło świat”.
Zaledwie tydzień przed upadkiem banku Lehman Brothers, co zapoczątkowało ogólnoświatowy kryzys finansowy, ostrzegaliśmy Polaków przed pułapką długów hipotecznych.
Jeden z największych inwestorów finansowych i filantropów tłumaczy, skąd wziął się kryzys, który 10 lat temu wstrząsnął światem.
Zdaniem Jima Rogersa najgorszy kryzys naszych czasów nastąpi w ciągu kilku lat.
Miała być wrześniowa katastrofa, tymczasem światowe giełdy odnotowały w ubiegłym tygodniu solidne wzrosty. Czyżby kryzys w strefie euro został zażegnany, a amerykańska gospodarka nabrała nowych sił? Nic podobnego.
Tomáš Sedláček, ekonomista i pisarz, o przedbiblijnych korzeniach kryzysu, o związkach gospodarki i religii oraz o tym, że Stary Testament w ekonomii trzeba zastąpić Nowym.
Na co komu wielkie banki? Amerykanie rozważają podział swoich gigantów, ale największe megabanki są dziś w Europie. I nie mamy nawet procedur na wypadek, gdyby trzeba je było ratować.
ESM – te trzy litery miały ocalić strefę euro. Europejski Mechanizm Stabilizacyjny, stały fundusz ratunkowy wart 500 mld euro, miał odstraszyć spekulantów od gry pod rozpad unii walutowej, a w razie kłopotów wypłacać pożyczki potrzebującym krajom.
Niemcy znów trochę ustąpiły, a Hiszpania i Włochy zyskały chwilę oddechu. Południe stosuje taktykę salami i powoli realizuje swój podstawowy cel – uwspólnotowienia wszystkich długów. A kanclerz Merkel bezradnie się temu przygląda jak w czwartek niemieccy piłkarze Mario Ballotelliemu.