Polski rap przeszedł długą drogę od marginalnego statusu do muzyki ważnej i przynoszącej spory dochód. Przy okazji pojawił się fenomen „rapu patriotycznego”, który dziś jest poręcznym narzędziem władzy.
Niewiele jest w tym tytułowej rewolucji, za to romantyzm owszem.
Donald Glover to z jednej strony komik i aktor, twórca serialu „Atlanta”, z drugiej – pierwszoplanowy już raper i wokalista, zdobywca czterech Grammy za „This Is America” – opatrzony głośnym wideoklipem song o stanie swojego kraju.
Z nowych opisów używek – bordeaux pite na paryskim bruku i wino Sangrita kupowane we Freshmarkecie.
Reakcje na teledysk Maty pokazują jedno – by zainteresować szerszą publiczność hip-hopem, nadal trzeba go opakować w aurę skandalu.
Po Taco Hemingwayu nadchodzi nowe pokolenie raperów, zróżnicowane jak nigdy wcześniej. To oni byli bohaterami młodej publiczności w tym roku.
Jeszcze niedawno angielską raperkę Little Simz, czyli Simbiatu „Simbi” Abisoli Abioli Ajikawo, obserwowaliśmy w roli gościa specjalnego na płycie Gorillaz.
Trudno uwierzyć, ale to pierwsza solowa płyta jednego z naszych najważniejszych raperów przełomu wieków.
Raper Vienio opowiada o tym, co go wyprowadza z równowagi, a co pomaga tę równowagę przywrócić.
Rap zawsze pachniał grzechem. Ale nie z powodu wulgaryzmów czy gangsterskich przechwałek. Prawdziwie wywrotowe było tu opowiadanie świata z perspektywy słabych i przegranych. Bo tego kapitalizm nie znosi.
