Mijający rok przyniósł wiele nowych słów i pojęć albo nadał nowe znaczenia tym już znanym. Odbija się w nich pokrętna polska rzeczywistość, gdzie często zanikają prawda i sens, a chodzi jedynie o zdobycie chwilowej przewagi, gdzie nie liczą się logiczne argumenty, lecz propagandowy wysiłek politycznych obozów i ich możliwości medialne. Rację ma ten, kto wcześniej wstanie i ma większy budżet. Przypomnijmy sobie zatem, jakie słowa upowszechniły się lub zapadły w pamięć w 2021 r., co niosły i co komu załatwiały.
W połowie swojej drugiej kadencji obóz władzy walczy na kilku frontach jednocześnie, także na wewnętrznym, co zazwyczaj nie kończy się dobrze. Czy PiS jeszcze raz udowodni, że nie podlega regułom?
Premier Morawiecki walczy dzisiaj na wielu frontach, które organizuje mu niestrudzenie centrala przy Nowogrodzkiej. Ale o możliwej III wojnie światowej, Polski z Unią Europejską, wspomniał z własnej inicjatywy. Wytrzyma te starcia czy padnie?
Szybko rosnące ceny najmocniej uderzają po kieszeni beneficjentów „dobrej zmiany”. To, co dały im rządy PiS, teraz odbiera inflacja. Czy drożyzna wpłynie na sytuację polityczną?
Rządy PiS właśnie weszły w schyłkowy etap, chociaż może on jeszcze trochę potrwać. Będzie to czas postępującej demoralizacji władzy, systemowej korupcji, bezwzględnej eksploatacji resztek dobra wspólnego.
Profesor prawa Maciej Kisilowski o tym, jak PiS nie rozumie się z Zachodem, bo nie wierzy w żadną wspólnotę wartości, tylko w zimną grę interesów.
Czas eksperymentów dobiegł końca i Platforma pod wodzą Donalda Tuska od razu wróciła do tradycyjnej roli lidera opozycji. Ale to nie znaczy, że dalej wszystko już będzie się toczyć po staremu.
Donald Tusk ruszył w Polskę pod hasłem 3D: dług, daniny, drożyzna. Pokazują trzy, jego zdaniem największe, zagrożenia dla kraju, które przyniosły rządy PiS. Dla wielu młodych to dziaderskie strachy, których oni się nie boją.
Widać podwójne życie polskiej polityki: nienormalna, normalna demokracja. To, co PiS zrobił z ustrojem państwa, ma być w codziennej praktyce unieważnione. Władzę należy oceniać na bieżąco, jakby „starych spraw” nie było. Do tego dochodzi specyficznie znieczulająca otoczka pandemii.
Druga fala epidemii wyraźnie zaskoczyła obóz władzy. Zamiast strategii jest wielka improwizacja, także w opanowywaniu kryzysu wizerunkowego.
