Przez jednych uwielbiany, przez innych znienawidzony. Pierwsi mogą się utwierdzić w uczuciach, drudzy – być może je zmienić. A ci, którzy mają o Bauhausie mętne pojęcie, wreszcie ogarnąć, o co w nim chodziło.
Pospiesznie ogłoszony konkurs, kiepskie wyniki i banalny zwycięski obelisk, który wbije się w ważny fragment panoramy miasta na dziesiątki, a może i setki lat.
Pracom Krauzego trudno odmówić indywidualizmu i pewnej poetyki.
Trzy ciekawe artystyczne próby brania się z losem za bary w niepewnych czasach.
Otwarta w Gandawie wystawa Jana van Eycka ma w sobie coś z głośnego wołania o przywrócenie temu artyście należnego miejsca w historii sztuki.
Jeśli ktoś lubi i ceni tzw. polską szkołę plakatu, poczuje się na tej wystawie jak ryba w wodzie.
Wnioski płynące z całej ekspozycji są raczej cierpkie, a galerię opuszcza się w nomen omen grobowym nastroju.
Wystawie towarzyszy bardzo bogaty program działań: wykłady, dyskusje, projekcje filmowe, oprowadzania, ale też – to ciekawostka – możliwość bezpłatnego i anonimowego poddania się testom na HIV.
To dopiero czwarta wystawa w tej nowej, ciekawej przestrzeni galeryjnej Wrocławia i trzeba przyznać, że początki są bardzo obiecujące.
Przeszłe czasy w krzywym zwierciadle? Czy aby na pewno?