Marta Wróbel: – Stałaś się dyżurną feministką w telewizjach śniadaniowych i na uniwersytetach. Nie masz dość tej łatki?
Marta Frej: – Nie. Po pierwsze, nie przesadzałabym z tą moją obecnością w telewizjach śniadaniowych i na uniwersytetach, choć to połączenie uruchamia moją wyobraźnię. W swoich memach poruszam wiele tematów społecznych, są i polityka, i Kościół, ale nimi zajmuje się też mnóstwo innych ludzi. Czuję, że jako feministka wciąż mogę sporo zdziałać. Doszłam do tego wniosku, jeżdżąc po Polsce z wystawami, szczególnie w tzw. Polsce B. Nie chciałabym tym określeniem nikogo urazić, sama jestem częścią tej Polski B. Tam kilka razy w tygodniu słyszę, czy aby na pewno lubię mężczyzn i czy zgadzam się ze stwierdzeniem, że „feminizm kończy się wtedy, gdy trzeba wnieść szafę na ósme piętro”. Jestem przekonana, że ta Polska nie wie, czym on jest. Dlatego uważam, że feminizm nie jest źle postrzegany, tylko źle rozumiany. To istotna wskazówka dla feministek, które powinny zacząć od wyjaśniania tego pojęcia, a więc od podstaw.
W jednym z twoich memów na tronie siedzi kobieta. Z nonszalancko przekrzywioną koroną i papierosem w ustach mówi, że jej sukces polega na tym, że zna swoje miejsce. Bohaterka kolejnego mema ma bojową minę, w ręku trzyma nóż. Obok rysunku widnieje napis: „Ziemniaki to ja mogę obierać w Zachęcie”.
Pierwszy z nich to taka żartobliwa prowokacja. Moja reakcja na to, że wciąż spotykam się z tym, jak bardzo polskie kobiety czują się niedowartościowane. Rzadko widzę kobiety w moim wieku, które byłyby z siebie dumne i uważały, że im się dużo od życia należy.