Pojawienie się niemieckiego okrętu u brzegów marokańskiego Agadiru (znanego dziś dobrze polskim turystom) utrwaliło obraz wilhelmińskich Niemiec jako kraju nieprzewidywalnego, pobrzękującego orężem. Na horyzoncie zamajaczył globalny konflikt.
Na początku XX stulecia formalnie niepodległe Maroko budziło żywe zainteresowanie mocarstw, zwłaszcza Francji i Wielkiej Brytanii. Ingerencji Francji, sąsiadującej z Marokiem poprzez Algierię, sprzyjały m.in. brak efektywnego rządu i sił zbrojnych z prawdziwego zdarzenia, napięcia etniczne, zacofanie gospodarcze. Jak opisywał to w czerwcu 1900 r. „Kuryer Poznański”: „Na północnym wybrzeżu Afryki leży państwo Maurów, które prócz wspólnej religii, ma z swą muzułmańską siostrzycą [Turcją] i to analogiczne, że przedstawia rodzaj kości, którą chętnieby pierwsze lepsze mocarstwo europejskie dawno już schwyciło, gdyby się niebało drugiego, które w głębi serca te same żywi zamiary”.
Polityka
23.2012
(2861) z dnia 06.06.2012;
Historia;
s. 68
Oryginalny tytuł tekstu: "Sucha wojna morska"
